పుట:2015.392383.Kavi-Kokila.pdf/28

వికీసోర్స్ నుండి
ఈ పుట అచ్చుదిద్దబడ్డది

తృతీయాంకము ] సీతావనవాసము 25

                       త్యామల నీతికోవిదుఁ, డహంకృతిదూరుఁ డటంచు సజ్జన
                       స్తోమము లాడుకోఁగఁ బరితోషముతో వినుచుందునెప్పుడున్.

రాము : భద్రా, యివి కేవలము స్తుతివాక్యములు. లోపములేవి వాకొనరా లోకులు ?

భద్రు : [స్వగతము] హా ! మందభాగ్యుఁడను ఏమి తెల్పుదును ?

రాము : ఓయీ, యేలపలుకక యూరకున్నావు ?

భద్రు : [స్వగతము] ఇఁక జెప్పకతప్పదు. [చెప్పఁబోయి యూర కుండును.]

రాము : సంశయించెదవు ! [స్వగతము] ఈతనికేలొకో దు:ఖావేశము గల్గినది. పలుకఁజాలక స్తంభితుఁడై యున్నాఁడు.

                     తను వుద్గత ఘర్మంబుగఁ
                     గనుఁగొనలను బాష్పవారి కణములు జారన్
                     ముని పెదవులు చలియింపఁగ
                     మనమునఁ గల వనటఁ దెలుపుమాదిరిఁ దోఁచున్.

[ప్రకాశముగ] ఓయీ, లోకుల కేమియవాంతరము వాటిల్లదు గదా ?

భద్రు : [నిట్టూర్పుతో] అట్టిలోకుల కేల యవాంతరము గలుగును ?

రాము : [ఆతురతో] ఎట్టిలోకులకు ?

భద్రు : బుద్ధిహీనులైన పురజను లాడెడు
        పలుకు లెపుడు నమ్మ వలనుపడదు

రాము : [ఆతురతో] పౌరు లేమనుకొనుచున్నారు ?

భద్రు : అగ్నిశుద్ధియైన యమలచిత్తకుఁ దప్పు
         లంటఁగట్ట జంక, రళుకు వడరు.