కవికోకిల గ్రంథావళి
మాల : నా కనుమానము తట్టుచున్నది. ఎవనినో పట్టితెచ్చి యచ్చట బంధించి యుండవలయును. మా పినతండ్రి యెవ్వని సంసారమున కెసరువెట్టెనో గదా! ఆక్రూరకర్ముని పినతండ్రియనుటకు నాకు సిగ్గగుచున్నది.
తాను పెండ్లియాడినవెంటనే నన్నే పాళెగానికో యిచ్చి యిల్లు వెడలించును. నామేలు కోరు వా రెవ్వరు? తల్లిదండ్రులులేని బిడ్డలగతి యిట్టిదేకదా!
రాజ్య తృష్ణచే మాతండ్రిని రహస్యముగ చంపించిన యాపాపాత్ముని చూచినప్పుడు దు:ఖమును దిగమ్రింగికొనుట యసాధ్యముగ నున్నది. ఎప్పుడెప్పుడీ హంతకుని మొగము చూడక తప్పించుకొందునా యని వేయి దేవుళ్ళకు మ్రొక్కుచుందును. నాకోర్కె యింకను ఫలింపలేదు.
మాతండ్రి యెక్కుచుండిన గద్దియపై అతఁడు సుఖాసీనుఁడై యుండఁగాంచి నాహృదయము పెనములో వేఁగినట్లు ఆవిళ్ళు గ్రక్కుచుండును. మాతల్లి ఆ దు:ఖముతో మంచముపట్టి నవసినవసి మరణించినది. ఆఁడువారి గోడు తప్పక తగులునందురు! ఆ పరమ పతివ్రత శాపమెప్పుడు ఈ కుటిలాత్ముని ధ్వంసముచేయును; మాయన్నయైన బ్రతికియుండరాదా?
[రజని ప్రవేశించును.]
మాల : తెలిసికొని వచ్చితివా?
రజ : ఎవరో రాజపుత్రుడివలె వున్నాడు.
మాల : [ఆశ్చర్యముతో] రాజపుత్రుఁడా? పాపము! రజనీ, రమ్ము, నీవొకపని చేయవలయును.
[ఇరువురు నిష్క్రమింతురు.]
________
