మాధవ విజయము
మాధ : ఇంక నే నెవరి కొఱకు బ్రతుక వలయును? తల్లి శీతలకరుణా కటాక్షముల యాదరింపు నే నెఱుఁగను. తండ్రియుత్సంగ సౌఖ్యము కఱవయ్యెను; బంధువులు లేరు; స్నేహితులు లేరు; ఏకాకిని. నన్ను ప్రాణ పదముగ ప్రేమించు మనోరమయు ద్వేషించెను. జీవించుట నరకమైన యెడల చావు తప్పించు కొనుట యవివేకము. మనోరమ యిప్పటికిని నా హృదయముపై అధికారము చేయుచున్నది. ప్రేయసీ, భ్రాతృహంత నని నీవు నన్ను పరిత్యజించినను నేను నిన్ను ద్వేషింపఁజాలను. స్వప్నమందైన మరల నిన్ను చూడఁగలనా? ఎంత మంద భాగ్యుఁడను? నిదుర యుండినఁగదా స్వప్నము!
గున్న మావిచిగుళ్ళ కోమలత్వముగేరు
నంగుళి స్పర్శల యమృతరసము,
అరవిచ్చు సెలవుల నంకురించియు సిగ్గు
తెరగప్పు చిఱునవ్వు తేనె తెరలు;
అత్యంత శోక శుష్కాంతరంగముఁ దేర్చు
క్రేగంటి చూపుల ప్రేమ మదిర
సరస సల్లాప చేష్టా భీష్ట గోష్ఠుల
గొన్నట్టి స్మృతిపాయసాన్న భిక్ష,
అన్నియుంగూడి పరలోక యాత్రయందు
దారి బత్తెంపు కొఱఁతను దలఁగఁజేయ,
నీ మనోహరమూర్తి నిర్ణిద్రకాంతి
కాగడావేయ నిశ్చింతఁ గదలువాఁడ.
[నేపద్యమున కోడికూఁత వినఁబడును.]
