మాధవ విజయము
మాధ : నీ నవ్వుచాలించి నా కానవాలుచూపుము.
విజ : చూపెదను. ఉండుము. [జేబిలో వెదకుచు కనబడనియట్లు నటించి] ఆహా! యెక్కడనో జాఱిపడిపోయినది!
మాధ : పరనిందాపాతకుఁడా, నీ టక్కులు కట్టిపెట్టుము. నీదూషణము నుపసంహరించుకొనుము.
విజ : [మరల వెదకుచు] కొంచెము నిదానించుము. - ఆ! దొరకినది. ఆనవాలు. -
[మాధవుని చేతికి జాబు నిచ్చును.]
మాధ : [ఆతురతతో విప్పిచదువుచు] ముసుగులో అక్షరములు స్పష్టముగ - నగపడుటలేదు - 'మహారాజశ్రీ - విజయవర్మగారికి - మనోరమ విన్నపము - కారణాంతరములచేత...'
విజ : ఆయుత్తరముకాదు [మాధవునిచేతిలోనుండి తీసికొనఁబోవును. మాధవుఁడియ్యక దానిని చదువఁబోవును] అది ప్రేమలేఖ సుమా, నీవు చదువ కూడదు.
మాధ : మనోరమ యక్షరములవలె నున్నవి!
విజ : అన్యుల ప్రణయలేఖను చదువుట మర్యాదకాదు. [తీసికొనఁబోవును.]
మాధ : [ఉత్తరము విజయవర్మ కియ్యక కొంచెము ప్రక్కకు పోయిచదువును] '...కారణాంతములచేత నామనసు మాఱినందున మిమ్ములనె వివాహమాడెదను -'
[చేతిలో జాబును ఉండగ నలుపును. నలుపుచుండఁగా జాబు అజ్ఞాతముగ క్రిందపడును. మాధవుడు కన్నులు పచ్చగ పోవుచున్న వానివలె, చెక్కిళ్లు రెండు చేతులమధ్య ఇరికించుకొని కూర్చుండును.]
