మాధవ విజయము
ప్రియసఖుఁడా, మనకు మరణపర్యంతము వియోగము!
యశో : అమ్మా, మాధవునకు మరణదండనముకూడ విధింపఁబడినదఁట!
మనో : [దు:ఖముతో] ఏమీ! - మరణదండనమా? హృదయేశ్వరా, నా హృదయము నాకిచ్చిపొమ్ము, నీతోడ నరకమునకు తీసికొని పోకుము. [తల్లియొడిలో నొరగి దు:ఖించును.]
యశో : చిట్టితల్లీ, యూరడిల్లుము. పుత్రశోకముతో వకావకలైన నా హృదయమును మఱింత కలఁచఁబోకుము.
మనో : అమ్మా, మాధవుని వధించుటవలన అన్న బ్రతికివచ్చునా? ఏ పరదేశమునందైన అతనిని ప్రాణముతోనుండనీయరాదా? - మాధవా,
పెండ్లిమంటపమునఁ బ్రియముతో నాచేతి
పూలమాల తొడవు పొందనున్న
నీదు కంఠమిపుడు నిర్దయమౌ గండ్ర
గొడ్డటికి బలియంబ గోడుపడునె!
అమ్మా, యిఁక నన్నేమిచేసెదవు?
[తల్లి, యొడిలో యొరగి దు:ఖించును.]
యశో : తల్లీ, యూరడిల్లుము. అనివార్యదు:ఖ మనుభవించియే తీరవలయును.
మనో : మాధవా, అమూల్యమైన నీ రక్తము వధ్యశిలను పునీతము చేయనున్నదా?