మాధవ విజయము
శాంత : చక్కగ కనిపెట్టితిరి. చంపుదునా వద్దా యను వితర్కముతో వాఁడట్లు తిరుగుచుండెను కాఁబోలు! ఎంతటి దుర్మార్గుఁడు!
విజ : తరువాత - ఎట్లుఊహించుటకును తోఁపకున్నది. రాజశేఖరుఁడు ఆత్మహత్యచేసికొని యుండవలయును.
శాంత : ఆత్మహత్య చేసికొనవలసినంత యవసరమేమి కలదు? అంతయు స్పష్టము! మాధవుఁడే వధించి యుండవలయును.
విజ : అదియు సంభవమె. అయినను నేనంత తొందరగ అభిప్రాయపడను.
శాంత : మీరు వానిపైఁగల యభిమానముచే వెనుకముందులాడు చున్నారు. నాకును వానిపై వాత్సల్యము కలదు. ఎట్టి దురవస్థ!
విజ : మీరట్లు తలఁపకుఁడు. నాకు ఆతని కన్నను రాజశేఖరుని కన్నను సత్యముపై నెక్కు డభిమానము. నాసోదరుఁడె యిట్టి హత్యగావించి యుండిన నేను వానిని వదలిపెట్టను కాని, మొదట సత్యము నెఱుంగవలయును.
శాంత : ఇప్పటికే యెఱింగితిమి.
విజ : మాధవవర్మ రాజశేఖరు నేల చంపవలయును?
శాంత : ఒడలెఱుఁగని కోపమువచ్చి చంపియుండును.
విజ : అంతమాత్రము చాలదు. మాధవవర్మయే మీ కుమారుని వధించెనని నిర్ణయించుకొందు మేని అందుకు నగాధమైన కారణ ముండవలయును. అతఁడు మనోరమను రహస్యముగ వలచియుండవచ్చును; రాజశేఖరుఁడది యెఱింగి అతనిని మాటిమాటికి నిందించుచుండవచ్చును. ఆ యాటంకమును దొలఁగించుకొని మనోరమను పరిణయ మాడుట కీ వథ కావించి యుండవచ్చును. ఇదియంతయు మన యూహ; సత్యము కాకపోవచ్చును.