కవికోకిల గ్రంథావళి
శాంత : ఈ విషయమును మీరు శ్రద్ధతో విచారించుఁడు. ఇఁక మీకన్న నా కెవరుదిక్కు?
విజ : నిన్న జరిగిన విషయములన్నియు పునరాలోచించిన కొంతవఱకు సత్యము నూహింపఁ గలము. మీరే యాలోచింపుఁడు.
శాంత : నాపుత్రుని హత్యనుగుఱించి నే నాలోచించుటలో ఒకవేళ అకాంక్షితముగ పక్షపాతము వహించిన వహింపవచ్చును; మీరు నిర్మల హృదయులు, న్యాయతత్పరులు, మీరె వివరింపుఁడు.
విజ : మే మరణ్యమునకుఁ బోవునప్పటికి మనోరమయు తానును మాటలాడుచుండిరని మాధవవర్మయె చెప్పియుండెను.
శాంత : అవును!
విజ : వారిని చూచినంతనె మీ కుమారుఁడు 'చంపెద' నని కత్తిదూసి మాధవవర్మపైకి దూఁకెను.
శాంత : రాజశేఖరుఁడు గర్వాంధుఁడు; మాధవుఁడు అవమానము సహించువాఁడు కాఁడు. వా రిరువు రెప్పుడైన కలహింతురని నే నెఱుంగుదును.
విజ : మాధవవర్మకూడ కత్తిపై చేయిపెట్టెను.
శాంత : అట్టులనా! ఓరి కృతఘ్నుఁడా.
విజ : కాని, ప్రక్కన నుండిన నన్నుచూచి యూరకుండెను.
శాంత : మీరు లేనిసమయమునకు వేచియుండెను కాఁబోలు!
విజ : తర్వాత నే నింటికి వచ్చితిని. వా రిరువురు అరణ్యమందే యుండిరి. అట్టిస్థితిలో వారిని వదలి వచ్చుట అపాయకరమె; అయినను నాతల గొడ్డటితో చీల్చినట్లు నొప్పియెత్తుచుండెను; కొంతదూరము వచ్చి వెనుకకు తిరిగి చూచితిని. మాధవవర్మ ముందుకు వెనుకకు నడచుచుండెను. ఆతని చర్యలన్నియును చిత్తసంక్షోభమును దెలుపుచుండెను.
