పుట:2015.392383.Kavi-Kokila.pdf/251

వికీసోర్స్ నుండి
ఈ పుట అచ్చుదిద్దబడ్డది

కవికోకిల గ్రంథావళి


మాధ : [రాజశేఖరుని కరవాలమును పెరికి కొంచెముదూరముగ పడవైచి] మహానాయకుఁడా అదిగో! నీకరవాలము మట్టిదాఁకి కఱకు మాయును. చక్కగ తుడిచి యొరలో దాఁచిపెట్టికొమ్ము.

మనో : మాధవా, నీవుకూడ అన్న కోపమునకు తగునట్లు ఆటలాడుచున్నావు.

రాజ : ఓరి కృతఘ్నుఁడా, నిన్నింతవఱకె చంపకుండినది తప్పు

[క్రిందపడియున్న కత్తితీసికొని పైకిదూకును]

మనో : అన్నా, మన్నింపుము, మన్నింపుము.

రాజ : వెడలిపొమ్ము! సిగ్గులేనిదానా, మాన మర్యాదలెఱుఁగవు. పరపురుషుల యెదుట స్వచ్ఛంద విహారిణివలె నాట్యమా డెదవు.

మనో : [మాధవుని తట్టు అర్థగర్భితముగ చూచి వెడలిపోవును]

రాజ : ఓరీ, నీవు తిన్నయింటికి ద్రోహము సల్పువాఁడవు. చిన్ననాఁటనుండి మాయింట పెరిగిన దోషమున పాపశంకచే నిన్ను మన్నించితిని. వెడలిపొమ్ము. ఇఁక మా దివాణమున నడుగు పెట్టకుము. [విజయవర్మ దగ్గఱకుపోయి] మన మిఁక పోదము రండు.

విజ : [స్వగతము] అంతయు నా యాలోచన కనుకూలముగనే పరిణ మించుచున్నది! ఈయసదృశ లావణ్యవతి కొఱకైన మాధవుని తుద ముట్టింపవలయును. [ప్రకాశముగ] మిత్రమా, నాకు తలనొప్పి మఱింత హెచ్చుచున్నది; నేను కొంత తడవు విశ్రమింపవలయును [జనాంతికము] నీవు మాధవునిపై కనుపఱచిన శౌర్యము నా కచ్చెరువు గలిగించినది. భేష్! రాజశేఖరా, భేష్! [వీపుతట్టును.]

రాజ : [జనాంతికము] కనికరముతో వానిని చంపక వదలితిని; లేకున్న ఇంతవఱకెవాని కళేబరముపై కాకులు గ్రద్దలు గీగావులాడుచుండెడివి. మీరు ఇంటికి పోయెదరా?