కవికోకిల గ్రంథావళి
మనో : నీయూరడింపులతో నాహృదయభారమును దేలిక పఱచుకొనఁ దలఁచి యుంటినిగాని, నీదు:ఖమును చూచి నాసొదమ్రింగి కొంటిని. మాధవా, అన్న యపరాధమునకు నాపై కసితీర్చుకొందువా?
మాధ : నా మానత్యాగము నీసౌఖ్యమునకు గోరంతయైన నుపకరించు నెడల, అదియేగాదు ప్రాణత్యాగముకూడ నాకిష్టమె.
మనో : మన యనురాగలత నిరాలంబముగ కృశింప వలసినదేనా?
మాధ : మాటిమాటికి పొడిచి చంపెదవు? నేను రాజపుత్రుఁ డను కాను.
మనో : నీవు స్మృతిని భగ్నముచేయలేవా?
మాధ : స్మృతిని గాలంబు నశియింపఁ జేయుమందు
నీకడన యున్న దయసేయుమో కులీన,
నీరమైనను విషమైన నీ వొసంగ
నమృతరసమట్లు తనివార నానువాఁడ
మనో : మాధవా, నీసహవాసములేని బ్రతుకు నాకు జీవస్మరణము, నేను నిశ్చయించు కొంటిని.
మాధ : [దు:ఖోద్వేగముతో] ఏమనుచున్నావు? ఈయజ్ఞాత జన్ముఁడు, ఈకులహీనుఁడు, ఈపరాన్న భోక్త. - దుస్సాధ్యము, దుస్సాధ్యము! నీవేడ, నేనేడ? ఏల యీపిచ్చిభ్రమ గొల్పుచున్నావు? దురదృష్టమునకు భ్రాంతి; భ్రాంతికి ఆశాభంగము; ఆశాభంగమునకు అకాలమరణము; చక్కని సంతాన పరంపర!
వనితా, నీవొక ధావమాన మధురస్వప్నంబవై మన్మనో
ఘనమార్గంబునఁ దేలియాడెదవు దక్కన్ రాని దూరంబునన్,
నను నచ్చోటికి రమ్మటంచుఁ గనుసన్నన్ బిల్తువేగాని, నీ
వనుమానింపవు నా విపక్షతను; పేరాసల్ వృధా వేదనల్!
