మాధవ విజయము
రాజ : ఆయన నడవడి యేదో కొంతచిత్రముగ నున్నది!
యశో : అట్టి కపటాత్ముని మీతండ్రి యెట్లు సద్గుణసంపన్నుఁడని నమ్మెను?
కడుపు చుమ్మలువాఱఁగఁగాంచి పెంచి,
నేఁడు చేసేతఁ గూఁతురిఁ బాడుకూప
మునఁ బడంగ నెట్టులఁ ద్రోతు? ముప్పుదప్పు
సరణి లేదొక? నీవైన సాయపడవొ?
రాజ : అమ్మా, చింతిల్లకుము. నాయనకు మరల చెప్పి చూచెదము. వినఁడేని ముహూర్తము వేళకు మనోరమ నెచ్చోటికైన దాఁటవేసికొని పోయెదను. ప్రస్తుత మంతకన్న వేఱు ఉపాయములేదు.
యశో : విజయవర్మగారు అవమానింపఁబడినట్లు కోపగించు కొందురుగదా!
రాజ : ఆతనికోపము మనల నేమిసేయును?
[మాధవవర్మ ప్రవేశించును]
మాధవవర్మ : అమ్మా -
రాజ : మాధవా, మేమిప్పుడు నీవు వినఁగూడని కుటుంబ రహస్యములు మాటలాడుకొనుచున్నాము. తరువాత రమ్ము.
మాధ : [కోప మడఁచుకొన్నవానివలె నటించి నిష్క్రమించును.]
యశో : శేఖరా, మాధవునియెడ నీప్రవర్తనము చాల నింద్యముగ నున్నది. నిర్హేతుకముగ వానిని నీ వవమానించుచుందువు. మానమర్యాద లెఱిఁగిన మాధవుఁడు నీ పొగరుబోతుమాటల కెంత నొచ్చుకొనియుండును?
రాజ : వానిని నేను వ్యర్థముగ దూషించుటలేదు. మన కుటుంబమున వాని యంతరమును వాఁడెఱుంగవలయును. మీచనవును వాఁడు