కవికోకిల గ్రంథావళి
శాంత : మీవంటి యల్లుఁడు మాకు దొరకుట పూర్వపుణ్యము! మీయంగీకారమును అంత:పురమున తెలిపివచ్చెదను.
విజ : అంత తొందర పడకుఁడు. ఈ సంబంధము మీకు నచ్చినట్లు తక్కినవారికి నచ్చవలయునుగదా?
శాంత : వారెవ్వరును నా కవిధేయులుగ నుండఁజాలరు. ఎవడురా అక్కడ ?
ద్వారపాలకుఁడు : స్వామి!
శాంత : మాధవుని యిచ్చటికి రమ్మనుము.
ద్వార : చిత్తం. [నిష్క్రమించును.]
శాంత : మాధవునితో మీరు ప్రొద్దుపుచ్చుకొనవచ్చును. ఆతఁడు వివేకి; మట్టుమర్యాద లెఱిఁగిన గుణవంతుఁడు.
[మాధవవర్మ ప్రవేశించును.]
విజ : కూర్చుండుఁడు.
మాధవవర్మ : [నిలిచియుండును]
విజ : అయ్యా, యీయన మీపుత్రుఁడా?
మాధ : [చింతతో మొగము వ్రేలాడవేసుకొనును] [స్వగతము] ఈనిష్కపటహృదయుఁడు నా యనాథచరిత్రమంతయు చెప్పివేయునేమో.
శాంత : కాదు, కుమారునివలె పెంచుకొంటిమి.
విజ : [స్వగతము] మాలతి పోలికలు ఈతనిమొగమునందు పొడకట్టుచున్నవి. [ప్రకాశముగ] ఏమీ! మీ యౌరసుఁడు కాఁడా?
మాధ : మరల ఇప్పుడే వచ్చెదను. [నిష్క్రమించును]
శాంత : ఇప్పటికి షుమారు పదు నెనిమిది సంవత్సరములకు పూర్వము ఒక నాఁటిరాత్రి ఎవరో మా హజారపు సోపానములపై వానిని పడవేసిపోయిరి. ప్రొద్దున నే పరిచారిక యొకటి మా కీసంగతి యెఱిఁగించెను. మేము పోయి