స్థలము : 2 :డిల్లి
_________
[అగ్బరుపాదుషా విశ్రాంతి మందిరము; చిన్న మేజాపై హుక్కా పెట్టబడియుండును. తెఱయెత్తు నప్పటికి అగ్బరు తాన్సేనులు సంభాషించు వైఖరిలో నుందురు.]
తాన్ : ప్రభూ, మీకోరిక అపాయకరము. మఱలనాలోచింపుడు.
అగ్బరు : అపాయము మొగలాయిచక్రవర్తులకు క్రొత్తది కాదు; అనుక్షణ పరిచితము.
తాన్ : అయినను ఇది సాహసకార్యముగాదా ?
అగ్బ : నే నెఱుంగుదును. కుంభరాణా మనకు ప్రబల విరోధి. రహస్యముగ ఆతని రాజ్యమున ప్రవేశించుట సాహసకార్యమె. అయినను, ఆభక్తురాలి దర్శనము అవశ్య కర్తవ్యము. తాన్సేన్, ఆమెపాట నిన్ను కూడ ఆనంద పులకితుని గావించినదా?
తాన్ : నన్నేకాదు. ఆ దావీదు నేఁడు జీవించియుండి ఆభక్తురాలి గానమువిన్న ఆనంద పరవశుఁడై యొడలు మఱచును. స్వర్గములోని కౌసరు నిర్ఝరము ఆమె కంఠమునుండి ప్రవహించును. ఆదివ్యగాన ప్రవాహమున నేనును నాచిన్న పానపాత్రిక నింపుకొంటిని.
అగ్బ : ఏమి ?
తాన్ : నేను ఆమెపాటలు కొన్ని నేర్చుకొంటిని.
అగ్బ : [సంతోషముతో] అటులనా, ఏదీ ఒక్కపాట పాడుము. నాహృదయమును ఆనంద వీచికల నుయ్యాల లూఁపుము.
తాన్ : ఆ సుధా ప్రవాహమెక్కడ ? ఈ యుప్పునీటి కాలువ యెక్కడ ?