70
శంబుక వధ
రిచ్చుదానమును గ్రహింతును.ఏమి చెప్పుటకుఁదోఁచక శ్రీరామ
చద్రుఁడు దిగాలున నిలువంబడియుండ వసిష్ఠుఁడక్కసుగ్రక్కు
చున్న చూపులతో, బిల్ల వానిఁ జేయిపట్టుకొని లాగి) వ!! మిమ్మాద
రించుటకు మేముంటిమి లెమ్ము. ఇటురమ్ము. (శ్రీరామచంద్రు
నితో) పిల్లవాని మాటలతో నేమిగాని నీకార్యాచరణమునకు బొమ్ము
శ్రీ: దేశి కేంద్రా ! అబము సుబమెఱుఁగని కసుగందు. ఏమియుఁ
జేయకుఁడు.
వ:- మాది మాత్రము కన్న కడుపు కాదా? (శ్రీరామచంద్రుడు
నిష్క్రమించును)
బ్ర:- (కంటినీరు కంటఁగ్రక్కు కొన్ని అయ్యా! మీరు లేకేమి; మా
తాతలనాటినుండియు సంపూర్ణ కటాక్షముతోఁ జూచుచునే యు
న్నారుకదా.
వ: లంకను బుట్టిన వారందఱు రాక్షశుసులే. క్రొత్త లేమియుండును
బ్ర:- మీరు చెప్పినది మాత్రము నిజము కాదు. లంకలో బుట్టిన విభీష
ణుడు రాక్షసుడుకాడా ! (నిష్క్రమణము)
(శ్రీరామచంద్రుఁడు. తపోనిష్ఠనున్న శంబుకుని జేతి కోశమున నున్న
ఖడ్గమునుబెఱికి, ఝళిపించి మరల నాగి: విషాదముతో
గుడిచేయివంకఁ దేఱి పాజ జూచి)
చం|| కరుణ యొకింతలేక కుల కాంతను, సాద్విని, బూర్జ గర్భిణిన్-
వఱకు నరణ్యభూములకు, బంపగజాలినయట్టి నీకు దు
ర్భరమగునే యొకానొకని ప్రాణము తీసెడుపట్ల మౌని శే
ఖరుఁడగుకాక జాలియెటు కల్గును? . దక్షిణ భాహుడండమా!
(మరల నుత్సాహముతో ఖడ్గ మెత్తి)
