56
శంబుక వధ
శ్రీ:- ఏమి ! శంబుకర్షియా !
బ్ర:- (అబ్బురముతో) ఏమి యులికిపడు చున్నావు : ఎప్పుడును బేరు
విన లేదా? నీ వేదియో పట్టణవాసివని తోచుచున్న ది.
శ్రీ:- (తనలోఁ బరాకుతో) నాడఁబోయినతీర్థ మెదురై నట్లున్నది
(ప్రకాశముగా) అవును. పట్టణ వాసినే; కాని మీగురువు గారిని
దర్శించుటకు వీలుండునా ?
బ్ర:— ఓ యిది యే మంచిసమయము. మాగురువు గారీ వేళనే శిష్యులం
గూర్చికొని మత ప్రసంగముఁ జేయుచుందురు. ఇదియే దారి. చూ
చితివా ! ఈ దారి నేపోయి యాబట్టలాఱ వైచిన పొద దగ్గరనుండి
యాకుటీరము' బ్రవేశించిన మాగురువు గారిని జూడగలుదువు.
(ఏదియో జ్ఞాపకమునకు రాగా) పొఱ బాటు. ఆఖర్జూరవనమునం,
దీవేళ మతోపన్యాసముఁ జేయుచుందురు.
శ్రీ: సరియే నేను నెవెళ్ళెదను (ముందునకు నడచి తిరిగి వచ్చు చుండును)
బ్ర: ఏమి తిరిగి వచ్చుచున్నావు ! దారి తెలియదా ! నే మజూపించె
దనురమ్ము
శ్రీ:- అట్లు కాదు నీవు ముందు వోయి మీగురువు గారితో శ్రీరామ
చంద్రుడు మిమ్ములను జూచుటకు వచ్చుచున్నాడని చెప్పఁగల్గు
దువా?
బ్ర:- (నివ్వెఱగంది) ఏమి శ్రీరామచంద్రులా; మారాజుగారా !
దేవా ! యెవ్వరో సామాన్యులనుకొని మీకు దగిన సత్కారమును
జేయ లేదు. రాజాధి రాజులను సందర్శించినప్పుడెట్లు చరియింప
వలయునో మా బాబయ్య గారును జెప్ప లేదు. చాందసులము కదా!
క్షమింపుఁడు,
