42
శంబుకవధ
అం : దేవా ! యిదిసత్యము కాని రావణునిమాటం తలపెట్టకుడు.
మీ వంటి వారు తల పెట్టఁదగిన నామము కాదు. అతను నీచుడు,
పరాభార్యాపహారి.
శం:- కుమారా : నిజమేయనుకొనుము, అతఁడు సీచుడే; అనీచుని
యందు నొక సుగుణమున్నది కనిపెట్టగల్లితివా ?
అం:- దేనా ! వానిం గూచ్చేప్రస గింపకుఁడు క్రోధముంగులకుండ వా
నింగూర్చివిన జాలను.
శ:- ఇదిగో ! యయొక మాటనే వినుము. తొందరపడి వివరమును
బాడుచేసికొనకుము. దానలాభముగ ల్గ బోదు.
అం:- అటులయినచో 'సెలవిండు, వినియెదను. ఆసుగుణ మేది?
శం:-- రావణుడు సీతామహా దేవిని దొంగిలికొనిపోయినాడనియే
కదా నతడు నీచుడంటివి.
అం:- అగును, అందుచేతనే.
శం:- కొనిపోయి యేమిచేసినాడు ?
అం:- అమహాపతివ్రతను బెట్టరాని బాములు పెట్టినాఁడు,
శం:- బాములు పెట్టినాడుగాని యామహా పతివ్రత పాతివ్రత్యమునకు
దోషము గలించినా,?
అ:- అది. వాని సుగుణము కాదు. దానికిఁ గారణమా జనని సౌశీల్యము
నాత్మ బలమును. సాధ్యమైనచో నానీచుఁడు చేయ రాని పాప కార్య
మొకటి యుండునా ?
శం:-- ది క్పాలక జేత యపకారము దలంచు కొన్నచో దిక్కు మాలిన
యబల యేమి చేయగదు? యోజుంపుము. ఇది వాని సుగుణమో
దుర్గుణమో ?
