డ్డేమిన్ పల్మఱు వేసరింపఁ గవి నే నీరాదె నీ సీమలో
గ్రామం బొక్కటి చాలు నాకు రఘువీరా! జానకీనాయకా!54
శా. మామా యంచును మామ యంచు నెపుడే మా యల్లుఁ డుద్యద్గతిన్
హేమాద్రిప్రతిమానమైన యొక విల్లేపార మో పెట్టఁగా
సామర్థ్యంబున [1]మేటి యీతఁడని నీ సత్త్వంబె వర్ణింతు నో
రామా! రాఘవ! రామభద్ర! రఘువీరా! జానకీనాయకా!55
మ. కమరం గ్రాఁగిన లోభివాని తల పున్కం, గుక్కమాంసంబు మ
ద్యముతో వండుచుఁ దిన్న మాలఁడయినం, దత్పాపకర్మంబులన్
యమకూపంబుల లోపలం బడఁడు జిహ్వాగ్రంబునన్ రామమం
త్రముఁ బేర్కొన్నను నొంటిమిట్ట రఘువీరా! జానకీనాయకా!56
మ. యమకూపంబుల లోపలం బడి మహాహైన్యంబునుం బొందకుం
డ ముదంబారఁగ నన్నుఁ బ్రోచి కరుణన్ సాయుజ్యమిమ్మీ తుదిన్
గ్రిమిరూపుం దన రూపుగాఁ బెనిచి రక్షింపన్ విచారించునా
భ్రమరంబుం బలెఁ బాపదూర! రఘువీరా! జానకీనాయకా!67
మ. మమకారంబున సర్వకాలమును నీ మంత్రంబు వాక్రుచ్చు డెం
దము నాకుం గలుగంగని మ్మటులయైనన్ మృత్యువక్త్రమ్ము దూ
- ↑ వీఁడు మేటి యని నీసత్వంబు వర్ణింతునో
