వల్లభాయిపటేల్
11
‘కరంసాద్‌నుండి’ యని వల్లభాయి వినయపూర్వకముగా సమాధానము చెప్పెను.
“సంస్కృతము తీసికొనక గుజరాతీ తీసికొంటివే! సంస్కృతము లేక గుజరాతీ గణనీయముకాదని నీకుఁ దెలియదా” యని యా పంతులు లనెను.
అంతట నా పెంకెవా డిట్లుత్తర మిచ్చెను. “అందఱును సంస్కృతమే తీసికొన్నచోఁ దమరు చెప్పున దెవ్వరికి?”
ఈ యదార్థమును జెప్పినందుకుఁ బటేలు పంతులుగారి కోపమునకు గుఱియయ్యెను. ఆ రోజెల్ల బెంచిమీద నిలువఁబడ వలసినదిగా శిక్షింపఁ బడెను.
మాస్టరుగారి కీ శిష్యుని కీ శిక్షవిధించుటతోఁ దృప్తి కలుగలేదు. ఆయన క్రోధాగ్ని దినదినము ప్రజ్వరిల్లి వల్లభాయిని బాధింపసాగెను.
ఆయన వల్లభాయిని బ్రతిరోజు నింటివద్ద నధికముగా వ్రాసికొని రమ్మని విధించుచుండెను. గుజరాతీలో దీనిని ‘పహాడే’ యందురు. ‘పాడే’ యను నామాంతరమును గలదు. పాడే యనఁగ దూడ యనికూడ నిర్థాంతర మున్నది. ఒకనాఁ డా మాస్టరు పటేలును ‘నీవు పాడే చేసికొని వచ్చితివా’ యని యడిగెను.
పెంకెతనములోఁ బ్రసిద్ధుఁడైన పటేలు ‘మాస్టరుగారూ! పాడేను దీసికొని వచ్చితిని. స్కూలు ఆవరణలోనికి రెండు మూడడుగులువేసి సరాలునఁ బాఱిపోయిన’ దని సమాధానము చెప్పెను.
ఇటువంటి పిల్లవాని నెక్కడను జూడలేదని యతని
