పుట:హాస్యవల్లరి.pdf/166

వికీసోర్స్ నుండి
ఈ పుట అచ్చుదిద్దబడ్డది

పై పెచ్చుట, తప్పు మాదిట!

ఒకనాడు రాగయ్య, మేం వతనగా కలుసుగుంటూండే చోటికి కాళ్ళీడుచు గుంటూ కళేబరం జేరేసి బస్తాలాగ ఓకుర్చీలో కూలబడి ఉసూరుమంటూ ఈ కిందిమోస్తరుగా ఏకరెట్టడం ప్రారంభించాడు. అప్పుడప్పుడు మేం ఏదేనా ప్రశ్న వెయ్యడంలో నెగ్గినా, అతడు తను మాట్టాడుతూనే అది వినేసే వాడుగాని, సాధారణంగా ఆగి వినేవాడుకాడు. అందుకని రమారమీ అవిచ్చిన్నంగా ఉన్న అతని ఉపన్యాసం మేం, రైల్లో మందుల ఏజంటు అప్పగించే ఉపన్యాసంలాగ, శబ్దగ్రాహిలో ప్రతిఫలించే ఛాయోపన్యాసంలాగ, సశబ్ద చిత్రంలో ఉద్భవించే అఖండ గానంలాగ, ఆపెయ్యడానికి వీలులేని అవస్థలో వినవలిసొచ్చింది!

“పై పెచ్చుట, తప్పు మాదిట! సెబాసు, సిగ్గుఉండద్దూ! ఎవడేనా నవ్విపోడూ! తనజాతి ధనియాలజాతి, చేష్టలు కోతి చేష్టలు, బుద్ధి కుక్కబుద్ధి, నడక పీతనడక, ఉన్న సౌడుభ్యంఇదీ, దీనికి సాయం వేళాపాళాలేకుండా శ్రీరంగనీతులు. వీడిభార్య! బాబో, అసలు మాట్టాడలేం, వీళ్ళ నేరాలు జాస్తి అయిన కొద్దీ వీళ్ళ సబబులుకూడా జోరుచేశారు. వీళ్ళ పెడసరం బండలుగానూ! వీళ్ళు ఎవరికో నా బోటి మేకలాంటివాడికి ఘోరాన్యాయం చెయ్యడం, వాడు ఎందుకొచ్చిందని సాత్వికంగా నోరు నొక్కుగుని ఊరుకోడం, అయినా ద్రోహబుద్ధి పీడించడంచేత వీళ్ళు ఊరుకోలేకపోడం, అక్కణ్ణించి ఆ సాత్వికుడికి తమరు జరిపిన ద్రోహమే ఆ సాత్వికుడువల్ల తమకి జరిగిందని వీళ్ళు ఏడుస్తూ ఎదురు తిరిగి, అట్టు తిరగేసి, నోరు చేసుగుని, అమ్మశక్తుల్లాగ వాడిమీదా వినేవాళ్ళమీదా విజృంభించడం! అప్పుడు మధ్యవర్తులంతా అవతలవాడు సాత్వికుడల్లా కనబుతున్నాడేగాని వాడే ద్రోహి అనుకోడం, నిజంగా బాధపడ్డది వీళ్ళే అనుకోడం. సత్యం ఏదో అసత్యం ఏదో తెలియకుండా పూతపూసి వీళ్ళు ఊరుకుంటున్నారా, సత్యమే అసత్యంఅని జనం నమ్మేట్టు గోలెత్తడం, అసత్యానికి సత్యగౌరవం తెప్పించి నెగ్గడం, ఏక చెండ్రుకోడం, ఏక ఎద్దేవా! చెబితే గర్వం అని ఏడుస్తారుగాని, నేనంటే, మా యింట్లోవాళ్ళంటే, మేం అంతా ఎంత సాత్వికులం! దిక్కుమాలి నక్కలాళ్ళంతావచ్చి నన్ను పేట్రేగ కొట్టకపోతే, నాకు కోసినా - చాకు మీయిష్టం వచ్చింది తెండి పదునెట్టి - కోపం ఉందా! ఇంకోడి జోలి నాకు కావాలా! వీళ్ళకి మరీ వచ్చింది! నా అదైవాటాలో నేను చేరడానికి చాలా పూర్వమే తను అవతలపక్క వాటాలో శనిలాగ పోగై కూచుని, తనమీదికి నేను శనిలా వచ్చానంటాడు, వీడిదుంపతెగా! నేను ఇల్లా నావాటాలో దిగీ దిగకుండానే నాతో జట్టీ! మాతో పోటీ ఎందుకండీ వీళ్ళకీ అడిగేవాడు లేకగానీ! మళ్ళీ వీళ్ళు ఎల్లాంటి సమర్ధింపు లనుకున్నారు, మహాఋషులకేనా ఇంతంత మాటలు చెల్లవ్! నాకు ఉద్యోగం లేదని వీళ్ళు ఎంత ఏడుపో! నాకు ఉద్యోగం కాలేదంటూనే వీళ్ళు ఇంత ఏడిచేటప్పుడు, నాకే ఉద్యోగం అయితే వీళ్ళు బతుకుతారా! అబ్బబ్బ! వొల్చుగు తినేస్తున్నారు. వేగ లేకండా ఉన్నాం. అమ్మయ్య! ముగుడే ముగుడు, పెళ్ళామే పెళ్ళాం! పేళ్ళతో సహా వీళ్ళని ఎల్లా కూర్చి సంపుటీ చేశాడోగాని ఆ బ్రహ్మ!”

ప్రశ్న - ఎవరిమాటా నువ్వనేది!

భమిడిపాటి కామేశ్వరరావు రచనలు - 1

156

హాస్యవల్లరి