362
హరివంశము
యూరుజంఘాద్వయంబులు వక్రాంగుళులును వికటచరణంబులునై యేకలంబులం
గ్రుచ్చుట కాభీలంబు లగుశూలంబులు కేలంద్రిప్పుచు నుప్పరం బెగసి నడయాడు
చుం బోరుచు వీఱిఁడిమాటలతోడం బెలుచఁ బెనంగుహాసంబులఁ బెరసి వెలయ
హరినామసంకీర్తనంబులు గీర్తనీయాద్భుతరసంబు నుత్పాదింపం దమలోన.169
సీ. నాలుగుమొగములవేలుపుమొదలుగా నెవ్వనికడ నుదయించె జగము
లెవ్వనికతమున నీవిశ్వమును ననపేతసుస్థితి గాంచి యెసక మెసఁగు
నంతకాలంబున నంతయు నెవ్వనియొనరించుమాయలో నడఁగి మడఁగు
నిష్కలం బమృతంబు నిర్వాణ మజ మని సాటింతు రెవ్వని బ్రహ్మవేదు
తే. లమ్మహాదేవు హరి సరోజాయతాక్షుఁ, గంసమర్దను నెచ్చోటఁ గాంతు మెట్లు
గాంతు మెప్పుడు గాంతు మేకాంతికత్వ, సులభు నయ్యాదవేశునిఁ జూడఁగనుట.170
క. అక్కట తొలుబామున నే, మొక్కట నేకరణి పాప మొవరించితిమో
యిక్కష్టపిశాచభవము, నెక్కొని యిట్లధికదుఃఖనీరధిఁ ద్రోచెన్.171
మ. అనిశంబు న్నరమాంసరక్తతతి యాహారంబుగాఁ గొంచు నే
పునఁ బ్రాణిప్రకరంబు పీడనములం బొందించుచుం బుణ్యపుం
బనికిం దవ్వుగఁ బాయుచున్ మెలఁగఁగా బా మిమ్మెయిం బోయె నేఁ
డును నుల్లంబున నొల్లఁబా టొలసె నెట్లుం బూని యిమ్మేనికిన్.172
క. ఇది యట్టిద సంసారము, మొదలు తుదియు నొక్కరూప మోహం బెచ్చో
వదలదు తృష్ణయు నెన్నఁడు, ముియదు సదువులను నిట్ల మును గని రార్యుల్.173
వ. ఎ ట్లనిన బాల్యంబునఁ గేవలం బగునజ్ఞానంబును యావనంబున విషయాభిలాషం
బును వార్ధకంబున జరావ్యాధిపీడనంబును నాత్మహితం బొనర్పనీక జన్మంబు
నిరర్థకంబు గావించి పుచ్చు నంతిమసమయంబున నప్పటియాపదయును నరక
దుఃఖస్వర్గసుఖంబులయందలిపరతంత్రతయుఁ గ్రమ్మఱం బాటిల్లెడుగర్భవాసా
యానంబును నత్యంతమోహమయంబు నగు సర్వజగన్నివాసుం డగువాసుదేవుం
డొక్కరుండ యిక్కలుషంబునకుం బరమౌషధం బప్పరమాత్ముసందర్శనం బవ
శ్యంబు సిద్ధించునట్టి వెరవు దలపోసి యెఱుంగవలసి యున్నది యని యిట్లు
బహువిధంబుల నుగ్గడించుచుఁ జనుదెంచి ముందట.174
క. కని రానీలవలాహక, సనాభితను నాభికమలసంజనితజనితజగ
జ్జనకు[1]నిఁ గలుషవినిర్మో, చనలోచనుఁ బూర్ణచంద్రుఁ జంద్రాస్యు హరిన్.175
ఘంటాకర్ణుఁడు శ్రీృకృష్ణునిం గని సంభాషించుట
మ. గని డాయం జనుదెంచి యెవ్వఁడవు నిక్కం బివ్వనాభ్యంతర
మ్మున నొక్కండవు కోమలాంగుఁడవు [2]సన్మూర్తిన్ మహాఘోరస
