| క. |
అక్కొండయందుఁ బ్రియమగు, చక్కటి నొకయున్నతంపుసానువుపైఁ దా
నొక్కఁడు నాసీనుండై , స్రుక్కక కదుపులు చరింపఁ జూచుచు నుండెన్.
| 188
|
| తే. |
తన్నుఁ గానంగరానీక తనువు డాఁచి, యాకసంబుననుండి విహంగరాజు
భక్తినెఱకలనీడ నప్పద్మనాభు, మీఁదఁ బచరించె బీఱెండ మెఱయకుండ.
| 189
|
ఇంద్రుఁడు శ్రీకృష్ణునిసన్నిధికి వచ్చి బహువిధంబుల స్తుతించుట
| సీ. |
ఆసమయంబున నతిమానుషంబును నతిదైవతంబు నత్యద్భుతంబు
నగుకృష్ణుదుష్కరవ్యాపార మాత్మకు వ్రేఁకనై వెలసిన విబుధనాథుఁ
డా త్రిదివమున నుదాసీనుఁడై యుండ వెఱచి యల్పం బగు వేల్పుమూఁక
గొలిచిరా వెల్లేనుఁగును వేయుగన్నులు గులిశంబు నని చెప్పవలయుతనదు
|
|
| తే. |
లక్షణము లుల్లసిల్ల నిలాతలమున, కేఁగుదెంచి గోవర్ధనాద్రీంద్రుతటము
నందుఁ గూర్చున్న దేవు మాయామనుష్యు, నాద్యుఁ బుండరీకాక్షు ననంతు గాంచి.
| 190
|
| క. |
లోచనము లెల్ల విచ్చి వి,
రోచను నెదురుకొనుపంకరుహములభంగిన్
రోచిష్ణువులుగ వేడ్కం, జూచె ననిమిషత్వ మపుడు సుకృతార్థముగన్.
| 191
|
| క. |
తన తేజ మతని ముందట, నినుముందటిపెఱవెలుంగు నెన యగుచు వెసన్
బొనుఁగుపడ నొదిఁగె శక్రుం, డనుపమవిభవాభిమాన మంతయు నడఁగన్.
| 192
|
| మ. |
ఇతఁ డక్షోభ్యుఁ డనాద్యనంతవిభవుం డీశానుఁ డానమ్ర దై
వతుఁ డాక్షిప్రసురారిచక్రుఁ డజితవ్యాపారవిఖ్యాతుఁ డ
చ్యుతుఁ డాద్యుం డనుబుద్ధి చిత్తమున కచ్చో నంతటం జెందఁగా
శతమన్యుండు వినీతివిభ్రమవికాసఫ్ఫీతసర్వాంగుఁడై.
| 193
|
| క. |
కన్నంతన తనయేనిక, దున్న దిగంద్రావి రభసదోలాయితహా
రోన్నతవక్షస్థలుఁ డై , యన్నలినాక్షునకు వంచె నాత్మశిరంబున్.
| 194
|
| తే. |
కనియుఁ గాననివిధమున ననఘతేజుఁ, డెఱిఁగియును నెఱుంగనిభంగి నింద్రుదిక్కు
క్రేకరించియుఁ జూడక కృష్ణుఁ డచలి, తాసనుండయి యుండె ననాదరమున.
| 196
|
| వ. |
అప్పరమేశ్వరుండు తనయందు సౌముఖ్యంబుచాలమికిం దలంకి దేవముఖ్యుండు
కృతాంజలి యై కదిసి సామవచనంబుల నమ్మహాభాగు ని ట్లని వినుతించె.
| 197
|
| సీ. |
సకలవేదంబులు సకలయజ్ఞంబులు నీ వని కనుఁగొని నీకు మిగుల
నొండు లేదని కాంచి యోగంబులకు నీవ భావ్యుండ వనియును బ్రణవమునకు
వాచ్యుఁడ వనియును వాస్తవం బగుబోధమున కాత్మ వని మునుముట్ట నెఱిఁగి
విశ్వజన్మస్థితివిలయంబులును నిర్గుణావభాసంబు నీయంద చూచి
|
|
