| వ. |
మఱియును బహువిధోపాయంబులం దదీయదమనంబునందు శక్తులు గాక యప్పటి
కప్పటికోడెలచేతం బోటువడియును వ్రేటువడియును ద్రొక్కువడియును జిక్కు
వడియును నలిగులి యై లావు సెడి చేవ దఱిగి కడంకలు మడిసి దెసలం దిరిగి
కడిమి పెంపు వోనాడి చేతులాడక దలంకి నిలిచిన.
| 132
|
| ఉ. |
కుంభకుఁ డింక నెయ్యది యొకో వెర వంచుఁ దలంకి యెవ్వఁ డు
జ్జృంభితవిక్రమోద్ధురతఁ జేరి వృషంబులఁ బట్టి కట్టు సం
రంభ మడంచి నొంచు ననురాగ మెలర్ప నతండు మత్తనూ
సంభవకు న్విభుం డగు నిజం బిది యంచుఁ బ్రతిజ్ఞ చేసినన్.
| 133
|
| క. |
ఆతఁడు సాటింపఁగ విని, యేతెంచిరి భూమి గొల్ల లెల్లను వెస నాఁ
బోతులఁ బఱుచుట యొకపని, యే తరుణిం గొంద మనుచు నేపు దలిలిర్పన్.
| 134
|
| వ. |
ఇట్లు మిథిలాపురం బంతయు గోపాలమయం బై యుండె నట్లు గూడిన యందఱుం
దమలోన.
| 135
|
| సీ. |
కొమ్ములు వడి నూఁది కుదియింతుఁ [1]బ్రోపఱ ననువాఁడు పడవైచి యనువుదప్పఁ
బట్టి పెల్కుఱ ముక్కు గుట్టుదు ననువాఁడు గుదియల గుండులఁ జదియ గుప్పి
యదరంట గడియలో నాఁగి పట్టుదు ననువాఁడును బొదివి యెవ్వలను దిరిగె
మొగతప్ప నందంద మోరలు నులు(జు)పుదు ననువాఁడునై గొల్ల లచట నచట
|
|
| తే. |
మల్ల సఱచుచు నార్చుచు మలసి బ్రమరి, వాఱుచును బెక్కుబిరుదులు పలికిపలికి
మెలఁగి యాఁబోతు లుండెడిపొలము లరసి, [2]ఱంకె పట్టుగనుంగొని బింక మెసఁగ.
| 136
|
శ్రీకృష్ణుడు నందాదులతోడ మిథిలాపురంబున నున్న కుంభకునింటికిఁ బోవుట
| వ. |
సమగ్రసన్నాహం బగునుత్సాహం బెసంగ నున్నంత గుంభకుండు మున్ను పని
చిన మానుసులు సని నందగోపునకు సప్తవృషభవృత్తాంతంబు నెఱింగింప నతండు
బాహుసత్వోదారు లగుకుమారులం బెక్కండ్రం దోడ్కొని యశోద మున్ను
గాఁ జనుదేరఁ దండ్రి తోడన కృష్ణుండును బలదేవసహితుం డై వచ్చె నప్పుడు
తద్వ్రజనివాసు లగుజనంబులు.
| 137
|
| తే. |
రామలక్ష్మణతుల్యు లీరామకృష్ణు, లలఘుభాగ్యలక్షణమూర్తు లరసిచూడ
నాఁటివారల యిప్పు డీమేటివీరు, లైరి గా కని వెఱఁగంది రాత్మ లందు.
| 138
|
| వ. |
కుంభకుండు నందగోపునకు నెదురువచ్చి తోడ్కొని పోయి సముచితాసన
విన్యాసప్రభృతు లగుసంభావనలం బ్రీతులం జేసె నయ్యశోదయు ధర్మదచేత
సత్కృత యయ్యె శ్రీధాముండు కృష్ణుం గౌఁగిలించుకొని యతనికిం దదగ్రజు
నకుఁ దాన తెచ్చి కాసనంబు లమర్చె నయ్యందఱుం దన్మందిరంబున సరస
పాయసఘృతబహుళం బగునాహారంబునం దృప్తి నొంది యిష్టగోష్ఠి నుండి
రాత్రియందు.
| 139
|
- ↑ బోపడ
- ↑ టెంకి
