| |
రుక్ముండు పృథురుక్ముండు [1]జ్యామదుండు పాలితుండు హరి యన నేవురు గొడు
కులు గలిగి రందుఁ బాలితహరితు లనువారి నిద్దఱను దండ్రి యధ్వరంబున మహా
ద్విజులకు దక్షిణగా నిచ్చె రుక్ముండు రాజై పృథురుక్ముం డాప్తుండుగా నుండె.
| 122
|
| క. |
[2]జ్యామదుఁడు రాజ్య మొల్లక, సామజనిభ[3]గమన యైనశైబ్య దనపురం
ధ్రీమణితోఁ జనుదేరఁగ, శ్రీమహితుఁడు గానఁ దపము సేయఁగ నరిగెన్.
| 123
|
| సీ. |
అట్లు ప్రశాంతుఁడై యారణ్యకద్విజవినుతమై యొప్పువర్తనముతోడ
నుండంగ నొకవిప్రుఁ డుత్తమ[4]నృపధర్మకోవిదుం డాతని వేవిధముల
బోధించి దండంబు పోలదు తపము భూపతులకు నను బుద్ధి పట్టుకొనఁగఁ
జెప్పిన నారాజు చింతించి యన్నలు పొందిన సిరిదిక్కు వోవ నొల్ల
|
|
| తే. |
కరిగి [5]ఋక్షవద్గిరితటమందు శుక్తి, మతి యనంగఁ బేర్చినపురి [6]నతులశక్తి
నాక్రమించి యచ్చటు గుటుంబాధివాస, ముగ నొనర్చి మహాభుజస్ఫూర్తి యెసఁగ.
| 124
|
| వ. |
ఒక్కరుండును రథం బెక్కి యడియాలంబుతోడిపడగ యుల్లసిల్ల నుద్దీప్తదాప
ధరుం డై నర్మదయు మృత్తికావతియు నను మహానదుల యుపాంతదేశంబులు
జయించుటకై వెడలిన.
| 125
|
| ఉ. |
ఆతని[7]దాడికిం దలఁకి యచ్చటివీడులరాజు లెల్ల న
త్యాతురులై కళత్రతనయాప్తసుహృద్రథవాజి వారణ
వ్రాతము లుజ్జగించి పఱవంగఁ దొడంగి రతండు హాసవి
ద్యోతముఖాంబుజుం డగుచుఁ దోలె విరోధిచయంబుఁ గన్కనిన్.
| 126
|
| తే. |
[8]అయ్య యమ్మ దమ్ముఁ [9]డన యని పిలుచుచుఁ దల్లి బిడ్డ పట్టెఱుఁగక తల్లడమున
బాలవృద్ధదుర్బలులు గీడ్వడఁగఁ గాంది, శీకులైరి దేశములయశేషజనులు.
| 127
|
జ్యామదుం డనురాజు వనంబున నున్న కన్నియం గొనివచ్చుట
| సీ. |
కాటుకకన్నీరు కస్తూరికాపత్రకాంతకపోల[10]ంపుఁ గాంతిఁ బెనుప
వీడిన పెన్నెఱివేణి విచిత్రనవీనాభ్రమై కమ్మవిరులు గురియఁ
దూఁగాడుపయ్యెద దోదూయమానమన్మథవైజయంతికామహిమఁ బడయఁ
గరుపారునెమ్మేను కమనీయచైత్రకోరకితలతా[11]సధర్మతఁ దలిర్ప
|
|
| తే. |
వెఱుపు సేయుచేఁతలు తన్ను వితతభద్ర, లక్షణంబు లై యిట్టు లలంకరింప
నొంటిపడి చిక్కి పోలేక యున్న కన్నెఁ, గనియె నొక్కతె [12]నచట నాజనవిభుండు.
| 129
|
| క. |
కని యోడకు మని చేరం, జని రాజతనూజఁ గా నిజం బరసి యెఱిం
|
|
- ↑ జ్యామఘుండు
- ↑ జ్యామఘుఁడు
- ↑ గామి
- ↑ నృపకోటి
- ↑ ఋక్షవత్తటమున యందు
- ↑ యతుల
- ↑ ధాటికిం
- ↑ అయ్య యన్నదమ్ములను రమ్మనుచుఁ బిలుచు ... బాలవృత దుర్బలులు గ్రస్సిపడఁగఁ గాంది...
- ↑ డస
- ↑ రేఖలకు నొసఁగ
- ↑ సమర్థత
- ↑ నెదుర
