పుట:హరివంశము.pdf/101

పూర్వభాగము .. ఆ. 2

53

తే.⁠

అఖిలజంతుభాషావేది వైన నిన్ను, నధిప యే నెఱుఁగనె విషయానుభూతిఁ దగిలి పూర్వజాతిస్మృతి దప్పియున్నఁ, దెలుపుటకు నిట్లు చేసితిఁ దెఱఁ గొకండు.

⁠ 230

క.⁠

మును [1]చెడిపోయినయోగము, మునికృప యిటుచేరె నింక ముద మెసఁగ నిరం జనసిద్ధమార్గ మారసి, చనువార మనన్యసులభసంపత్తిమెయిన్.

⁠ 231

వ.⁠

అని యి ట్లన్యోన్యధన్యతాకథనం బొనర్చుచు నరిగి కండరీకుండును శ్రుతికిం గ్రమప్రణయం బొనర్చి కృతార్థతం జెందె బాభ్రవ్యుండు శిక్ష యుత్పాదించి యోగాచార్యగతిం బ్రాపించె నివ్విధంబు మార్కండేయుండు సనత్కుమారు వలన భవిష్యద్రూపంబుగా విని పిదపం దానుం బ్రత్యక్షంబుగాఁ గని నా కెఱిం గించి యిట్లనియె.

⁠ 232

క.⁠

శంతనుతనూజ యీకథ, యంతయు విని ధన్యతముఁడ వైతి మనసునం జింతింపుము దీనిన య, త్యంతశుభావాప్తి యగు ననంతనిరూఢిన్.

⁠ 233

శా.⁠

ఈయాఖ్యాన మెఱింగి చిత్తమునయం దేప్రొద్దు మోదించువాఁ దాయుష్మంతుడు శ్రీసమేతుండునుఁ బుత్రానేకపౌత్రోదయ శ్రేయోనిత్యుఁడు నై సుఖోన్నతి గనుం జెందండు తిర్యగ్జనిన్ ధీయోగంబున నొయ్యనొయ్యన విముక్తిం గాంచు సిద్ధుం డగున్.

⁠ 234

వ.⁠

అని చెప్పి యమ్మునీంద్రుండు నిజేచ్ఛం జనియె నిది పితృకల్పప్రకారంబు చిత్తా యత్తంబుగా నొనర్పు మనిన భీష్మభాషితంబులకుం బరితోషంబు నొంది ధర్మనం దనుం డతని నభినందించె నని వైశంపాయనసూక్తం బైన కథావిధానంబు మధు రంబుగా.

⁠ 235

ఉ.⁠

చంచనచంద్రచంద్రధరశారదనీరదనారదామృత స్యందిముకుందపూర్వభవహారహరీభహరాద్రిహంసహీ రేందువినిందకస్ఫురదుదీర్ణయశోర్ణవపూర్ణసర్వది క్కందర నంద దిందిర జగజ్జనసుందర ధైర్యమందరా.

⁠ 236

క.⁠

సర్వధురీణగుణోదయ, సర్వజ్ఞోదాత్తవృత్తసంసిద్ధియశో గర్విత మల్లచమూవర, నిర్వంచకసోదరత్వనిత్యారాధ్యా.

⁠ 237

మాలిని.⁠

కదనదళదమిత్రక్షత్ర [2]గోత్రప్రతానో త్సదననివహభూరిచ్ఛత్రభవ్యోపధాత్రీ పదపరి తదృప్యద్భార్గవాభీలఖేలా భ్యుదిత[3]పరమసామ్యస్ఫూర్తిమత్తీవ్రఖడ్గా.

⁠ 238

గద్యము.⁠

ఇది శ్రీ శంకరస్వామిసంయమీశ్వరచరణసదోరుహధ్యానానంద సౌందర్య ధుర్య శ్రీ సూర్యసుకవిసంభవ శంభుదాసలక్షుణాభిధేయ యెఱ్ఱయనామధేయ ప్రణీతం బైన హరివంశంబునందుఁ బూర్వభాగంబున ద్వితీయాశ్వాసము.

⁠

1. పడి
2. గాత్ర స్రుతాసృగ్ ఘ్రదనినహకురుక్షే త్రాయితానేక
3. పరశుసార