పొలుపుమీరిన మేకపోతుగంభీర
ములు సాగ విక నిందు మూర్ఖ మానవుఁడ!
వెఱ్ఱిచూపులు చూచి వెస పండ్లుగొరికి 1915
వెఱ్ఱికూతలు గూయ వెరవ నే నింక [1]
ముదిమిచేఁ గన్నులు మూసుకయున్న
నదరక యెంతలే దని చూచి నన్ను
కోతి కోతి యటంచు కొదువ లెన్నెదవు
కోతు లేమైనను గొంచెమా నీకు 1920
వననిధి లంఘించి వరశక్తి మెరసి [2]