పుట:సింహాసన ద్వాత్రింశిక (కొరవి గోపరాజు).pdf/488

వికీసోర్స్ నుండి
ఈ పుట అచ్చుదిద్దబడ్డది

దశమాశ్వాసము

427


జనుదెంచె విక్రమార్కుఁడు
తనతిరుగుడు సర్వజనహితంబై నెగడన్.

160


ఉ.

వెంచలఁ జెర్వులన్ బయల వెన్నెల రేగటఁజౌట నైన వం
చించక యొక్కచందమునఁ జిన్కులు మున్నడఁ బంచినట్లు వ
ర్షించు నవాంబుదంబుక్రియ జీవనకారణ మౌచు లక్ష్మి ప్రా
పించిన నెల్లవారలకుఁ బెట్టినయాతఁడె దాత గావునన్.

161


క.

నీ కింత దానచతురత
లేకునికిని దీని నెక్కలే వనవుడు న
ట్లాకర్ణించి యతఁడు హిత
లోకము గొల్వంగ మగిడి లోనికిఁ జనియెన్.

162


శా.

దుర్గానాయకమానసాంబురుహసంతోషక్రియాహంసు నం
తర్గూఢస్థితవైరిదానవవిభేదక్రీడనాప్రౌఢు స
స్మార్గారూఢమునీంద్రచింత్యనిజనామస్తోముని న్రక్షిత
స్వర్గౌకఃపతి నిందిరారమణుఁ గంసధ్వంసిఁ దార్క్ష్యధ్వజున్.

163


శా.

హస్తన్యస్తసువర్ణభూధరధనుర్జ్యాపన్నగాకర్షణో
దస్తాంభోనిధికన్యకారమణబాణాగ్రానలాఫ్లుష్టదై
త్యసోమాశ్రయదుర్గనిర్గతకురంగాక్షీగణాగణ్యచ
క్షుస్తీర్ణోదకశాంతకోపదహనున్ సోమార్కవహ్నీక్షణున్.

164


మాలిని.

దురితహరచరిత్రా తోషితాత్మీయమిత్రా
పరుషజనవిదూరా భక్తరక్షావిహారా
స్థిరతరనిజకీర్తీ దేవతాచక్రవర్తీ
పురహరహరిరూపా బుద్ధసిద్ధస్వరూపా.

165


గద్యము.

ఇది రాయగజగంధవారణ వైరిమండలికభేకఫణీంద్ర వీరఘోట్టవిభాళ కళింగదేశనిర్దూమధామ త్యాగనాగార్జున కర్ణాటద్రవిళాంధ్రమహా