109 తృతీయాశ్వాసము
పెక్కెఁ గనుంగవ న్మెఱపు లేర్పడె నప్డు మనంబుకోరుకుల్
పెక్కుఁవిధంబులం బరఁగెఁ బ్రీతిగ నాతికిఁ జీర చిక్కినన్. 28
క. పొత్తికడుపు మెఱుఁగెక్కెం
జిత్తంబున జడను దోఁచెఁ జెలికత్తెలతో
నొత్తిలిపలుకఁగ మ్రాన్పడు
మెత్తనిమై నడుఁచుని[1] నిదుర మేకొను విసువున్. 29
క. కొమ్మకుఁ బులు సింపయ్యెను
గమ్మని మ న్నంతకంటెఁ[2] గడుఁ జవికెక్కెం
దమ్మిమొనమొగ్గ లెక్కిన
తుమ్మెద లనఁ జన్నుదోయితుద కప్పారెన్. 30
ఆ. చెలువ బయఁకలైన జెవ్పవేటికి నన్న
సిగ్గుపడుచుఁ జెలువచెంత దలఁగుఁ
జెప్పంబూను గొన్ని చిహ్నంబు లెఱిఁగించు
నగవుచేసి మీఁదనొగులుచేయ[3]. 31
క. విశదముగ నడిగి యారా
జశిఖామణి కెఱుఁగఁ జెప్పి సఖులిం పగుస
ర్వశుభంబులు గూరిచి త
చ్ఛిశువునకు న్మీఁదఁ జీకుచెవి[4] గాకుండన్. 32
తే. మూఁడునెలలఁ జెలులు ముద్దలు[5] వెట్టిరి
యలరుఁగుడుము లైదునెలలఁ బెట్టి
రేడునెలల మ్రొక్కి రెఱ్ఱపోలమ్మకు
సతికిఁ జూలువెళ్ళ జరుపుకొనుచు. 33
