పుట:సింహాసన ద్వాత్రింశిక (కొరవి గోపరాజు).pdf/105

న్మిశ్రముగ విశ్రమించెద
నాశ్రితసంరక్ష నీనయంబున జరుగన్. 209

క. ఏణేక్షణ యీసతి నా
ప్రాణేశ్వరి నిమిషమైనఁ బాసిన విగత
ప్రాణమయి మేను నిల్వదు
ప్రాణము వెడఁబాయునట్టి రాజ్యంబేలా? 210

చ. అనిన బహుశ్రుతుండు హృదయంబున నవ్వుచు నింతప్రేమ గ
లైనఁ బటమధ్యమంబున లిఖించిన యీ సతిరూపు నీమహా
సనము సమీపభాగమునఁ జక్కటి నిల్పిన నందు నీదు దృ
ష్టి నిలుపుకొంచుఁ గొల్వున వసింపుము నావుడు నియ్యకోలునన్. 211

క. జనవరుఁ డొక చిత్రకుచే
వనితారత్నంబు రూపు వ్రాయించి పటం
బనువందఁ జూపఁ బంపెను
తన కులగురుఁడైన శారదానందునకున్. 212

ఆ.వె. అతఁడు చూచి మెచ్చి యచ్చిత్రకారుని
జేరఁబిలిచి తొల్లి చెప్పినట్లు
సతులలోన నాల్గు జాతులు గల విందు
జాతి కొలఁది వ్రాత సహజమయ్యె. 213

చ. తొడలును జన్ను లోష్ఠములు దొడ్డలు కన్నులుఁ గాళ్ళుఁ జేతులున్
వెడఁదలు మోముఁ గంఠమును వెండ్రుకలుం గుఱుచ ల్లలాటముం
బొడవు నొడ ల్వెడల్పు కడుపుం గుడుపు న్నడపున్ ఘనం బగుం
జిడిముడిపాటులుం దొగరుఁ జీరలు హస్తిని కొప్పు నెప్పుడున్. 214

చ. నడుము కృశంబు పిన్న జఘనంబు కుచంబులు గట్టి వెండ్రుకల్
నిడుపులు గన్నులా మెఱుఁగునిగ్గులు కాంతకు వింతభోజనం