108
సత్యభామాసాంత్వనము
దడిపిన నవ్వి నీదుకవితల్ రచియించిన నట్టు లుండునే
బుడిబుడి బట్టికాఁడు కునుబుద్ధులు గైకొను నంబవెంబడిన్.
చ. హరునకు నద్రికన్యకకు నప్పుడు మేలపుటల్క గల్గినన్
వెఱపక చెంతఁ జేరి కడువేడుక నిద్దఱ నూరడించి క్ర
మ్మఱ నలజోడు గూడి నెఱమక్కువ నుండ ఘటింతుఁ గాన న
బ్బురములె లోకమందు ననుబోఁటికిఁ దక్కినరాయబారముల్.
తే. అవని నీసత్యభామయు నంబుజాక్ష
నీవు మాపాల గిరిసుతానీలకంఠు
లగుట మిముఁ గొల్వవలె ననునాస వొడమ
సామి చేరితి నీమీఁద శరణ మనుచు.
వ. ఇది యిటు లౌఁగదా యదుకులేశ్వర తావకపాదసేవ న
భ్యుదయము గల్లె మాకు నసితోత్పలనేత్రకుఁ గార్యసిద్ధియున్
మొదటనె కల్గెఁ గావునను ముచ్చట హెచ్చఁగ నింతికోసమై
వదలనివీఁక నేఁ దెలుప వచ్చినకార్య మొక్కింత దెల్పెదన్.
చ. శకునముఁ జూచి నీ వవలసాగినపిమ్మట మేడ డిగ్గి యా
చకితకురంగనేత్ర మదిచాపలమున్ భ్రమయున్ శ్రమంబు లోఁ
దుకతుక పై సెకల్ చెమటతుంపురులుం గెరలంగ నూర్పు లూ
రక నిగుడంగ గుండె యదరంగఁ దరంగదపాంగబాష్పయై.
క. తడఁబడునడలున్ గడగడ
వడఁకెడియొడలుం గడంకవడుచూపులు ని
ల్కడలుం గడలుకొనం జెలు
లొడికమ్మునఁ దోడితేఁగ నుపవనసీమన్.
తే. కాఁక సోకినపైఁడిశలాకవలెను
కలఁకఁబాఱిన వెన్నెలమొలకవలెను
జిగురుకండెను దగిలినచిలుకవలెను
కోమలి విరాళికిని జిక్కి గుట్టు దక్కి.
