తృతీయాశ్వాసము
137
| సీ. | వినమితుండగుచు దీవెన బొంది మత్సఖు | |
| తే. | అవనిపతి పుత్రుఁడును కవితాసుఁడైన | 33 |
| వ. | వాగె పట్టుకొని శోకావేశంబున మరణంబు బొందెదనని యక్కొలన మునిఁగిన నయ్యశ్వంబు కపింజులుండను ముని యయ్యె నంతట శ్వేతకేతుం డచ్చటికిం జనుదెంచి దుఃఖంపుచున్న కాదంబరీ మహాశ్వేతా పత్రరేఖల నూరార్చె నప్పు డది విని తారాపీడశుకనాసులు నచ్చోటి కేతెంచి రంత. | 34 |
| క. | చిలుకై వైశంపాయనుఁ | 35 |
| వ. | అని జాబాలి మునీంద్రుండు ఋషులకు వినిపించుట విని యే నచ్చోటు వాసి యొక్కశ్యపచనివాసంబుపై త్రోవగా నరుగుదేర నొకమాతంగకన్యక నన్ను బట్టికొని తోలుఁబంజరంబున నిడియె నంత. | 36 |
