పుట:సకలనీతికథానిధానము.pdf/117

ద్వితీయాశ్వాసము

111

⁠

గుంజరాశన[1]తరుకుంజాంతరంబున         రమియింప నొకబ్రహ్మరాక్షసుండు జనపతి కనియె బ్రాహ్మణపుత్రుఁ దలిదండ్రు         లలమిపట్టఁగ నాకు బలియొనర్పు

⁠

ఆ.⁠

మిట్లు సేయకున్న నిప్పుడె భక్షింతు నిన్ను ననిన వేగ నృపతి యపుడు[2] కనకపురుషునొకనిఁ గల్పన సేయించి విప్రనందనునకు వినిమయముగ.

⁠ 278

వ.⁠

ఇచ్చి తదీయజననీజనకులచేత శిరఃపదంబులు వట్టించి ఖడ్గం బెత్తి వేయ డగ్గరిన నవ్విప్రకుమారుండు నవ్వె నేమిటికిం జెప్పుమనిన విక్రమార్కుం డిట్టులనియె.

⁠ 279

ఆ.⁠

తల్లిదండ్రు లలర ధరణీశుచేఁ దెగ వేతఁబడగఁ జేసె విప్రు నన్ను బళిరె విధి యటంచుఁ బకపక నవ్వె వా డనినఁ బ్లక్షమునకు నరిగె నసుర.

⁠ 280

వ.⁠

ఎప్పటియట్ల పట్టితెచ్చునెడ నొకకథ వినుమని యిట్లనియె.

⁠ 281

ఆ.⁠

వసుధ నొక్కపురము వైశ్యుండు తనకూఁతు పిన్నవయసునందె పెండ్లి సేయ యావనమున జారయై విప్రుఁ గలయంగఁ తొంటినాథుఁ డరుగుదెంచి యపుడు.

⁠ 282

1. కుంజరాశన = రావిచెట్టు
2. "నిన్ను ననిన నృపతి శీఘ్రమునను" అని గ్రంథపాఠము యతిభంగముగా కన్పించుచున్నది.