ద్వితీయాశ్వాసము
105
క. | గరుడుం డుద్ధతబలుఁడై | 237 |
వ. | అంత నొక్కనాఁడు. | 238 |
ఆ. | శంఖచూడుఁడనెడు సర్పకుమారుండు | 239 |
వ. | తదీయజనని దుఃఖావేశంబున నిట్లని తలంచు. | 240 |
క. | ఒక నేత్రము నేత్రంబే | 241 |
వ. | అని విలాపించుసమయంబున జీమూతవాహనుండు మార్గవశంబున నచ్చటికిం జనుదెంచి దయాళుండై యప్పుడు. | 242 |
ఆ. | శంఖచూడుఁ దిగిచి సౌపర్ణుముందట | 243 |
చ. | వలదని శంఖచూడఫణి వారణ సేయఁగ మేఘవాహు ను | 244 |