146 శ్రీ దేవీ భాగవతము
క. ఆరాధనీయుఁఁడెప్వరు | డిరేడు జగంబులందు నెవ్వడు సర్వా
ధారములకు నాధారో | దారమహిముఁడతనిఁ దెల్పు దయతో నాకున్‌. 18
క. సందియము విడువ కుల్లం | దాందోశితమయ్యే నెట్టు లాత్మును శా౦తిం బొంది౦తు నెవనిఁ గొలుతు౯ । వందినమిదె ప్పురో మనిన వనజజుఁడనియ౯. 19
క. అతిదూర్భోదము ప్రశ్నం । బతులిత మిది నీకుఁ దెలియు నా విష్ణునికే మతి మాహీంపగఁ దుస్తర । మితరుల కేమందుఁ బుత్ర యెక్కడిమాటల్. 20
క. ఏగతి యత్నముసేసిన । రాగులకుం దెెలియ దిది విరాగులు తెలియం గాఁగలరు వినుము చెప్పెద । నాగరమయమయ్యే మున్ను సకలముపుత్రా. 21
తే.గీ. భూత పంచకమాత్రము అము పృటియించు నాడు నే జనియించితి నశిసమ౦దు సూర్యుఁ జూడనుఁ ఇంద్రునిఁ జూడది వృక్షములనుఁ జాడనుఁ బర్తంవతంబులనుఁ జూడ.
ఉ. తామరపూవుమిద్దెపయి తప్పకయుండి మహార్ణవంబునం
జగ వల రం చ న వనుక నా
తగు అంత అముంష్టై దనము ౫ నాచతంపు 1/7 రసు అప్పులబచీయ
ఘు
తు సనుంయలం టౌపఖె | తెల్ల యుగమయి కూర్యుంటి జిల్ల పోయిం
ల్‌ భరి
నస్వ్పవిడ్‌ ౯ యతితరంబగు నచ్చెరుపొలు నాకు
భాద మం
॥ దేవి సుడియించితిస్‌ భ కిభాపగరీమి, తలో అట్‌. అటి.
