31] వే ము ల వా డ భీ మ క వి 24! వోక్భవమహా పుష్పోష గుచ్ఛంబులన్ ు దాయి నగు మా వాకల వృతౌకృతి". তাত నా ప s Φ ప అంతట నా పందిరిగుంజ కొమ్మలలోను బత్రవులతోను చిగుళ్ళ తొను పుష్పములలోను ఫలములలోను పూర్వ మకణ్యములో నున్న మహావృక్షమై యా రాజు కాలు దానిలోపల చిక్కువడి పోయె బ ఆక్కడ నున్నవా కందఱు వాకవిశక్తి కత్యాశ్చర్యమగ్న మానసులయిరట అప్పడు రాజు తన కాలూడఁదీసికొన లేక మరల నావృక మును పsదిరి కంబమునుగా జేయవలయునని భీమకవివి ప్రాంపఁగా నశఁడు ఉ. శ~భువరప్రసాద కవి సంభు వరేణ్యుఁడ నైన నావచో గుం న చేయ నెంతో" యనుకూల శ నొంది తనూ న భావ నశ్ గు:భిని(జొక్క నామనృపకుంజరు పందిటి మల్లె సాలకున్ _స్తంభము రీతి నీతనువుఁ దాలిచి యొప్పటియల్లయుగాడుమా! ఆనుషద్యనును జెప్పి మరలయ థాపూర్వకముగా పందిరి స్తంభ మును "మార్పివేసెవఁట יזיד ఈ చొక్క-నృపాలుఁ డెవ్వరో శైలి య లేదు. గురజాడ శ్రీగా వుమూర్తి పంతులు గారు " పైప్యములోని "శృంఖల పదాభ్యా అ.బిత" యను వాక్య యును దీపికొని “శృంఖలు"డని మొదటి పద్యము లోను, చొక్క-నృపాలు('డని రెండవపద్యములోను చెప్పిన వారిరు వురు నొకేఫ్లురుషుఁడనియు, నీ రెండునుగూడఁ గళింగదేశాధిపుని బేక్లనియు, కళింగ పట్టణమునకు "శృంఖలా'దీవి యని పేరున్నదనియు జెప్పచు నదుల కు దాహరణముగా భీమకవి రచించినది యే యని యినాకిeది సీసపద్యము నిచ్పియున్నారు.
