శ3 న న్ని చొ* డు ఁ డు 169 ల్కె-డు నెడఁ దొట్రుపాటాదవ ఁగింకకుఁ బేగిలువుకొసమర్పఁ7గా జిడువుడి (బొందుఁ గాంత పతి చేరినఁ గూరిమిగల్లె వేనియు కొ, చ, లలనలు కొంద తాత్మపతులం దగఁగూడిన చెయ్వు లన్ని యుం డ లఁచి సఖీజనrబులక ( దష్చక జెప్చెడువారు వ్యూజీ వులు గెలియామినీశుని కవుంగిలి డాయు రె కాక తాల్మి కి బ్ధాలఁగినతీరు గీరు నటడోపవు నాకు రతి ప్రయోగముల్, కేమేంద్రుఁడు కళావిలాస వును పదిసళ్లల కావ్యమును సంస్కృత మన రచించియున్నా ఁడు కాని యిది యాగ్రంథమున కాంద్రీకరణ మైనట్లు గన్పట్టదు. కేమేందుఁడు క్రీ. శ. ౧Lఅ౧-౧ం-ం కాలము వాఁడు షణ్ముఖుఁ డీతని యాస్థానకి వియా?
- Ε
ఇతని యాస్థానమున షణ్ముఖుఁడను పండితకవి యొకఁడుండె నని చెప్పదురు. యశోధర చరితాది కావ్యయులను సంస్కృతయున రచించిన పణ్ముఖుఁడీతఁ డగునో కాదో తెలియదు. స్నెచోడుని కాలమున “తారు("డను నొక కవియు పణ్ముఖుఁ డను నొక కవియు నుండిరనియు, పీరిరువు " $స్వాము స్పష్టతో" జరియు o చెడి వా నియు నన్మె చోడుఁడు షణ్ముఖుని శిష్యుఁడగుటయే గాక నాతనియం డెక్కు-వ గౌరవము గలవాఁడనియు, తాగి కవిని తారకాసురునితో"ను, షణ్ము ఖుని కుమార స్వామితోడను బోల్చుచుక్లేష గాఁ గొన్ని పద్యములను నన్నెచోడుఁడు కుమారసంభవమున రచియించెననియు నొకకథ ప్రచా రములో నున్నది, ఆందుల కీ దిగువపద్యయుల నుదాహరణముగా జూవుచున్నారు. క, తేన జనకుఁ డురస్థాణువు జనని యపర్ణాఖ్యదా విశాఖుం డన7గోల
