కొక వూ ని మూ రిక వి זך سسی، కృతిలోఁ బ్రతిపద్య -చవు త్కృతి గలుగఁగఁ బలుకనేర్చుకృతి నీవు వుహ కృతి మా కొనరుచు భాషా కృతి భారవి కాక్రమాని శ్రీమూర్తిక వీ! cהקר ప్రతిపద్య ప్రతివాక్యో న్నతి కావ్యము రాజవాహన విజయముఁట యీ కృతికిం బతి శేషాచల పత్రియ(ట నేcడింతకం లైు భాగ్యము క్షల డే -- റ ప్రతిపక్యమునందును, ટ) છે వాక్యమునందును చవులె”్కరము గలుగునట్లు కావ్యమును రచించితినని కవి తన సామర్థ్యమును జెప్ప కొనియున్నాడు, ఈ వాక్యనులయం దుత్సేకు చాలగానున్నను, మొత్త ముమినాఁదఁ గావ్యము రసవత్తరమై మనోహరముగా నున్నదని చెప్పవచ్చును. శ్రీ వెంక రేశ్వరస్వామి కలలోఁ బ్రత్యకమై తన కీ కావ్యముఁ గృతియిమ్మనుటచే నా దేవునకే కృతినొసంగితినని యీ కింది రెండు పద్యములలోఁ జెప్పియున్నాడు. ఉ. ఈత్తి వున్న సత్క-వులనేకులు హా! కవితాలత్రాంగులకా రోడ్, లకు లొసంగియున్కి యధునాతన కావ్యవధూటి వేంకటా ధ్యక్షుఁడు పాటి సేయఁడుగదా! యననేటికి సెట్టివానికికా బక్షము పిన్న భార్యపయిఁ చాయకయుండుట యెంత యెంతయుకా, చెప్పినపద్యమెల్లఁ జెవిజేర్చి విను న్వినఁ డొంకుగల్లినం దప్పలు గిప్ప లెన్నఁడకనాఁడును నే క్ష వేడుచో నప్పన నెట్టిపో డడిఁగిన న్ని వరా లిడుఁ గొండ విూదితి వజ్ఞప్పనివంటి కావ్యపతి యబ్బుట యబ్బుగమి బుృధాళికి కా. శైలికై కొన్ని పద్యముల నిట (వాయుచున్నాఁడను శాతుమనం బెఱింగి జలరాశి చివుక్కున దాటి హుంక్రియా జ్ఞాతతనాగు వాగె కఱుసన్న ఘటింపదు సాటిచుట్టఁ గ %مُغلى
