170 ఆంధకవితరంగిణి ద yరి యు నెనఁట నాలుగు వే లనఁగా తానుసమర్పించినశ్లోకములో నున్న నాలుగు వే యనునకరములని కవియభిపాయము. అప్పడు రాజు నాలుగు వేలే యిచ్చెద ననె నఁట ! దానిపై కవి నేనిచ్చినవే నాకిచ్చెదరా యనెనఁట ! అట్లయిన నైదు వే లిచ్చెదనని రాజు పలి కెనఁట ! నేనాఱు వేల వాఁడను నన్ను తక్కు-వపఱ చెడ రా యని కవి వచించెనఁట ! తక్కు-వ పఱుపక యాఱు వే టీ యిచ్చెదనని రాజ నె నcéు ! అందుకు కవి నేను పువుచేతనే యూట్లు వేల వాఁడనే యిం దధిక మేమున్నదని యడిగెనఁట ! అధికము కావలసినచో రాజేడు వే లిచ్చెద న నెనఁట ! కవి యుది గోదన సంఖ్య よ5○○ )S で"る さ3céo రాజాతని వాక్చాతుర్యమునకు మెచ్చి యెనిమిది వే లిచ్చి సంతో పు పెట్టి యూతనిని ుంపి వే సెనఁట ! ఇది వట్టికల్పనకథ యే యైనను, ఆన వేమనృపాలుఁడు కవిత్వాభిమానము కలవాఁ డని యు వుష-శీ దాతయ నియు బోధించుచున్నది ” క, కవి తాకన్యకు సలుగురు s కి వి జసకుఁడు ‘ါ်ညွှ దా: ది గన్స్ట్రుతింపం గా నవరసర సికుఁడె మెని బుటి యవివేకియె ఖోడఁ బుట్టు వన వేమనృపా! క. కొంచెప్పజగములలోపల నంచితముగ నీదుకీ_ యన వేమనృపా ! విుంచెను గరి ముకుగ్రంబుస పంచాకరిలోన శివుఁడు బలసిన భంగిన్. సీ. పంది కొ మ్మెక్కి పెను బాము పడగ నెక్కీ మేటి తాబేటివీఁ మెక్కి_ మెట్ట లెక్కివిసివి వేసారి యన వేమవిభునిఁ జేరి రాణివాసంబు Xతి మిగి చె రత్నగర్ళ. క. రాకున్నఁ బిలువఁ డేనియు "రాకకు మద వుంది చేరి రమ్మనఁ で焼窓の5丁
