పుట:శ్రీ ఆంధ్రకవితరంగిణి - నాలుగవ సంపుటము.pdf/100

వికీసోర్స్ నుండి
ఈ పుటను అచ్చుదిద్దలేదు

。)でエマ 」す。 X あ 91 O ـا (دیانی، ఉ. ఇంతకు మున్న వాఁడు సనియెుం గడుదవ్వుగఁ *వకుండ న త్యంతరయంబునం బటుర ధా వలి యొప్పఁగ నేఁగు డుగులై సంతనకట్టుఁ డప్రములు శస్రుములుం దొTడు గుండు పర్మముల్ సంతతదివ్య బాణముల శాత్రవుఁ దున్ముఁడు *5○ぶっ నెచ్చెలిన్, 요_e చ. అన విని మేటిధర్మ మగు నట్టిది యొయ్యది యెట్టి దెప్పడం గనియఁగఁ బండి యుండు నెసకoబుగ నెయ్యది నిగ్రహించినన్ దనరు c బ్రమోదసిద్ధి నియతంబుగ నెన్వరితోడిసంధి 633o దుసు వికలంబు గాదు పరితోష మెలర్ప నుపన్యసింపవే, 2 ويع నృసింహపురాణము:— చ. తపములఁ బోని పాపములు దానగుణంబులఁ బోనిదోపముల్ జపముల నారిపోనికలుపంబులు దుప్పరఁ దూలిపోవు న చ్చపుదలఁపొప్ప నొక్క-పరి సర్వమునైన రమేశు పేరు తీ యcప్పఁబలు కింపవిూఆ ననయందొడగూర్పఁగ నేర్పుగల్గినన్, చ, మనసిజ మంత్రఘాగోషములు మన్మథునానతిమాట ඕෆයි’ප`` తనయ విలాస హాసములు దర్పకునార్పు టెలుంగు లంగ జ న్ముని చదువున్ మనోభవుని మోహన గీతు లనంగఁజారు ఖే లనములు నెల్లదిక్కు-లఁ 「委eyo「六 మదోత్క-టకోకిలధ్వనుల్. راه یابع ఉ. చల్లనివాఁడు గావున నిశా కరు ప్రాపున దీప్తిలీలమై నెల్లజగంబులు న్మిగలి యిమ్ముల నుండితి మింత నెంతయున్ దెల్లము తీవ్రమూ_ర్తి యొరు తేజము సైఁపడు భానుఁగూడి వ _ర్తిల్లఁగ వచ్చునే యనుగతిన్ దివి చుక్క-లడంగె దోడుతోన్. ఉ. పాపఁడ! యింత కాలమును బౌయక యొజ్జల యొద్ద నుండినీ పగిదిన్ బఠించి తదియేర్పడఁ బస్ఫురితార్థసారమై తీపులు వీనులం గురియ దివ్యసుభాషితరత్న మొక్క-టు పితధీవిజృంభణ విధేయత యొప్ప నుపన్యసింపుమూ, ఆదో