పుట:శ్రీవేంకటాచలమాహాత్మ్యము (తఱిగొండ వేంకమాంబ).pdf/441

434

శ్రీవేంకటాచలమాహాత్యము

ఆ.⁠

నిలిచియున్నచోట నిలువ సహింపదు మఱచియుండు మనిన మఱపు రాదు కనులఁ గట్టినట్లుగాఁ దోఁచుచున్నాఁడు మాటలాడఁ డిపుడు మౌనివలెను.

⁠ 77

సీ.⁠

కనిపించుచున్నాఁడు కలలోన నిత్యంబు         తపసివేషము దాల్చి దగ్గఱగను ధ్యానయోగంబును బూనినట్లున్నాఁడు         జోడులే కొక్కఁ డున్నాఁడు చూడఁ గమల యాస్వామికిఁ గన్పట్టెనో లేదొ         నా కనుమానమైనది యిదేమొ నా కిట్టికల వచ్చె నీకారణం బింత         కేమని తలఁతు నాయీశుఁ డెఱుఁగు

⁠

తే.⁠

ననుచుఁ గన్నీరు నింప నయ్యబ్జముఖిని జూచి పరితాపపడుచుఁ దా లేచి వకుళ మాలికాదేవి యాదేవి మ్తసకంబు నివిరి కన్నీరు దుడుచుచు నెనరు మెఱయ.

⁠ 78

తే.⁠

పల్కె నిట్లని తల్లి యీపామరంబు విడువు భయమేమి శ్రీమహావిష్ణునకును గడగి మునిరీతిఁ గలలోనఁ గానుపించు ననుచుఁ జింతింప కేది శుభం బలరునమ్మ.

⁠ 79

క.⁠

అమ్మా సంతోషస్వాం తమ్మును దనరారుచుండు తద్దయు నేఖే దమ్మును బూనకు లక్ష్మిని నెమ్మదిఁ దోడ్కొనుచు నిటకు నెఱి హరి వచ్చున్.

⁠ 80