పుట:శ్రీవేంకటాచలమాహాత్మ్యము (తఱిగొండ వేంకమాంబ).pdf/365

358

శ్రీవేంకటాచలమాహాత్మ్యము

⁠

దాఁ బెండ్లియాడుట దలఁచె గదా హరి         దయ లేనివాఁ డయ్యె ధాతగూడ నిపుడైన నురమునం దిందిర నిడుకొని         యేలంగ మేలు మఱేల పెండ్లి

⁠

తే.⁠

యనుచు మునులైనఁ జెప్పక యలరువారు కాని వీరికి వనములఁ బూని పోవు నపుడు చీకటి చేయింతు నఁనఁగఁ బశ్చి మాబ్ధి కేగుదు నని చంద్రుఁ డరుగుచుండె.

⁠ 180

చ.⁠

తమవిభుఁ డల్గిపోవఁ గని తారలు విన్నఁదనంబు నొందుచుం గ్రమముగఁ జంద్రుతోడుతన గ్రక్కునఁ బోవుచు నుండె సప్పుడే కుముదవరాప్తుఁ డేగుటకు గ్రూరుఁడు వచ్చుట కార్తినొందుచున్ భ్రమయుచు నీటియం దొదుగుభావముతో ముకుళించె ఖిన్నతన్.

⁠ 181

ఉ.⁠

అప్పుడు చంద్రుఁ డేగె నిఁక నంబుజమిత్రుఁడు జాముప్రొద్దు కే తెప్పున వచ్చువాఁడు చనుదేరక మున్నె విరించిముఖ్యులం దప్పక చూడవచ్చును గదా యని నల్లన చీరఁగట్టి వే యొప్పుగ మబ్బుచాన చనుచున్న దనం దగఁ గ్రమ్మెఁ గొండపై.

⁠ 182

సీ.⁠

ఆచీఁకటిని జూచి యద్రిరూపమునున్న         పన్నగేంద్రుఁడు నిజఫణము లెత్తి హరిహరబ్రహ్మాదు లంగనలను గూడి         యుండఁగఁ జీఁకటి యుండఁదగునె యని ఫణామణుల నత్యంతముగా వెల్గఁ         జేసినాఁ డన నద్రిఁ జెన్ను మీఱ

⁠