పుట:శ్రీవేంకటాచలమాహాత్మ్యము (తఱిగొండ వేంకమాంబ).pdf/345

శ్రీవేంకటాచలమాహాత్మ్యము

339

⁠

పార్వతీభారతీప్రముఖామరాంగనా         మణు లెల్ల నామెను మహితభక్తి మ్రొక్కిరి యంత దామోదరుం డాలక్ష్మిఁ         జూచి డగ్గఱ కేగి సురుచిరోక్తు లాడుచు గారవం బారఁగఁ జేసి ము         హూర్తద్వయము లక్ష్మి కుల్ల మలరఁ

⁠

తే.⁠

గా రహస్యపుమాటల మీరఁ బల్కి తాను జేసినకార్యంబు పూనిచెప్పి యొప్పిదముచేసి పీఠిపై నొనర జేర్చి తాను గూర్చుని వెండియుం దనర ననియె.

⁠ 118

క.⁠

శ్రీవనితామణి నాపై నీవలుగుట మొదలుగాను నేఁటివఱకు ని న్నీవేళఁ దలఁచుచుండుదు నీవల్మీకంబులోన నిరవుగ నుంటిన్.

⁠ 119

ఆ.⁠

గొల్లఁ డిటకు వచ్చి గొడ్డంట నడినెత్తిఁ బగులఁగొట్టినపుడు బాధపడుచు నుంటి నన్నుఁ జాల నూరడించుచు నిందు వకుళ యుండెఁ దల్లివలెను గాచె.

⁠ 120

సీ.⁠

పటుకుఠారము తలపైఁ దాఁకు నప్పటి         బాధకు నే నోర్చి బ్రదికినట్టి మహిమ యేమనిన నీమంగళసూత్రస         న్మహిమయగాని నామహిమగాదు వనజాక్షి నీపతివ్రతనిష్ఠచే నేను         జీవించితిని యది సెప్ప నేల

⁠