పుట:శ్రీవేంకటాచలమాహాత్మ్యము (తఱిగొండ వేంకమాంబ).pdf/29

22

శ్రీవేంకటాచలమాహాత్మ్యము

శా.⁠

భూమ్యాదు ల్మదనుజ్ఞ దప్పక సదా పూర్వస్థితిన్నిల్చు నే సౌమ్యత్వంబున సాగరాత్మజను వక్షఃస్థానమం దుంచెదన్ రమ్యాకారము నొంది భూజనములన్ రక్షించి యెల్లప్పుడున్ గామ్యార్థంబులు నిచ్చి వారిభయదుఃఖంబు ల్నివారించెదన్.

⁠ 76

ఆ.⁠

అనుచు వారి కిట్టు లానతిచ్చి వరాహ దేవుఁ డపుడు సౌమ్యదేహుఁ డగుచు వరకృపారసంబు వారిపైఁ జిలికించి శాంతచిత్తుఁడై ప్రశస్తముగను.

⁠ 77

సీ.⁠

క్రీడాచలంబున శ్రీస్వామిపుష్కరి         ణికిఁ బశ్చిమంబుగఁ బ్రకటితమగు భవ్యపుష్కరిణికి వాయవ్యదిశసమీ         పంబున జిత్రహర్మ్యంబు లెసఁగి దివ్యనీలస్తంభ నవ్యహాటకకుంభ         మరకతోన్నతముఖమంటపములు భానుకోటిప్రభాభాసమానసురత్న         గోపురప్రాకారకుడ్యములును

⁠

తే.⁠

కలిగి యప్రాకృతాదిత్యకాంతికలిత మహితమాయానిగూఢవిమానమందు మెఱయు శ్రీభూమినీళాసమేతుఁ డగుచు శ్వేతకిటియొప్పె జగములు వినుతిసేయ.

⁠ 78

వ.⁠

అట్లు పరమవైభవంబున నుండువరాహస్వామిని బ్రహ్మరుద్రా దులు పొడగని యానందసముద్రమగ్నులై యనిమిష దృష్టులై వీక్షించు చున్నసమయంబున వరాహదేవుండు విమానంబుతో నంతర్ధానంబు నొందె నప్పుడు బ్రహ్మాదులు

⁠