పుట:శ్రీవేంకటాచలమాహాత్మ్యము (తఱిగొండ వేంకమాంబ).pdf/240

చతుర్థాశ్వాసము

233

⁠

సెలవొసంగుము జగదీశ చిత్ప్రకాశ యంచు సిరి వల్క హరి యిట్టులనియె నగుచు.

⁠ 125

సీ.⁠

సుదతి విరించి నాసుతుఁ డాభృగుఁడు పౌత్రుఁ         డని యంటి బిడ్డబిడ్డైనవాఁడు తన్నిన నెఱుఁగఁడు పిన్నవాఁడని నేను         గూర్మిఁ దలంపక కొట్టనగునె? కడుపులోపలబిడ్డ కాలఁదన్నె నటంచుఁ         దల్లి క్రమ్మఱ వాని దన్నఁదగునె జీవకోటులను గుక్షిని నుంచుకొనిన నే         నిట్టిదోషముల సహింపకున్న

⁠

తే.⁠

నెవరు సైరించి గాతురు భువిని మఱియు బ్రహపుత్త్రుఁ డతండు సద్బ్రాహ్మణుండు తాపసోత్తముఁ డదిగాక తత్వవేది నిజముగా భక్తి నాయంద నిలిపినాఁడు.

⁠ 126

ఉ.⁠

భక్తుఁడు నా కతిప్రియుఁడు భక్తుని కేనుఁ బ్రియుండఁ గాన నా భక్తుడు నన్నుఁ దన్నుటకుఁ బాపియటంచును నింద సేతురే ముక్తుఁ డతండు మౌనిజనముఖ్యుఁడు మూర్ఖుఁడు గాఁడు గాని భే దోక్తులు మాని శాంతమతి నుండుము నాయురమందు భామినీ.

⁠ 127

క.⁠

అని విష్ణుం డనుటకు సిరి కనుఁగవఁ గెంపెసఁగఁ గోపకలితాననయై మనమున నసహ్యపడుచును దనపతి కిట్లనియె వినుము దైత్యవినాశా.

⁠ 128