పుట:శ్రీవేంకటాచలమాహాత్మ్యము (తఱిగొండ వేంకమాంబ).pdf/215

208

శ్రీవేంకటాచలమాహాత్మ్యము

మ.⁠

అనుచుం దన్నుఁ దిరస్కరింప విని రోషావేశ ముప్పొంగ ని ట్లనియెన్ శేషుఁడు మారుతా యెపుడు నా కాహారమైనట్టి నీ వనఁగా నెంతటివాఁడు నాయెదుట నీయార్భాటముం జెల్లునే యనఁగా నప్పపనుండు వల్కె విని కోపాటోపముం జెందుచున్.

⁠ 46

క.⁠

శేషా గర్వంబున దు ర్భాషలు భాషించి నీవు పట్టుగ నాకున్ రోషము వుట్టించితి విఁక భాషింపఁగ నేల పొమ్ము ఫలమందె దొగిన్.

⁠ 47

వ.⁠

అయినను నాబలంబునకు నీబలంబునకు గజమశకన్యాయంబై యుండు నేను సర్వజీవాంతర్యామియునై జగత్ప్రాణుండ నైయుందుఁ గావున నీకంటే నే నధికుండ ననిన విని యురగే శ్వరుం డిట్లనియె.

⁠ 48

సీ.⁠

విను మనిలుఁడ నేను విపులాద్రిగణముతో         మొనసి భూమిని శిరంబున భరింతు బహువిధబ్రహ్మాండభాండోదరుం డైన         నీరజాతాక్షుని నే భరింతుఁ గాన నీకంటెను నేన గొప్పగుచుందుఁ         జులకఁదనంబుగఁ జూడవలదు పొమ్మని వల్కఁగ భూరికోపంబు మైఁ         బవనుఁ డిట్లనియె నో పన్నగేంద్ర

⁠

తే.⁠

నేను నీలోన నుండఁగ నీకు బలము గలిగియున్నది లేకున్న ఘనతరమగు నీబలం బేడ నిలుచును నాబలంబు ముందటను నీవు తక్కువ యెందుఁగాని.

⁠ 49