పుట:శ్రీవేంకటాచలమాహాత్మ్యము (తఱిగొండ వేంకమాంబ).pdf/11

వికీసోర్స్ నుండి
ఈ పుట ఆమోదించబడ్డది

4

శ్రీవేంకటాచలమాహాత్మ్యము


జ్వలపట్టంబున కర్హుఁడై నిలచి విశ్వస్వామియై యొప్పుటం
గొలుతున్ సంతత మిష్టదైనమనుచుం గోదండదీక్షాగురున్.

12


శా.

శృంగారాకృతితోడ వచ్చి పదముల్ శృంగారసారంబుతో
డం గూఢంబుగఁ జెప్పు నీవనఁగ నట్లేఁ జెప్పలే నన్న నన్
ముంగోపంబునఁ జూచి లేచి యట నే మ్రొక్కంగ మన్నించి త
చ్ఛృంగారోక్తులు తానె పల్కికొనునాశ్రీకృష్ణు సేవించెదన్.

13


ఉ.

కోరినశ్రీనివాసుసకుఁ గొంకక నైజనివాసమిచ్చి యా
వీరుఁ డొసంగినంత పదివేలని తృప్తిగ నారగించుచుం
గ్రూరతలేక యోగివలె గుప్తతనుండు వరాహదేవునిన్
సారపరాత్మతత్వమని సన్నుతి సేయుచునుందు భృత్యనై.

14


మ.

తిరమై శ్రీయలుమేలుమంగయురమందేనిల్చి దీపింపఁగాఁ
బరమైశ్వర్యధురంధరుండగుచు నాపాలం గృపన్ నిల్చి సుం
దరదివ్యాకృతి నప్పటప్పటికి మోదం బొప్పఁగాఁ జూపి మ
ద్వరదుండైతగు వేంకటాచలపతి న్వర్ణింతు నశ్రాంతమున్.

15


ఉ.

శ్రీరమణీహృదీశ్వరుని చిన్మయమూర్తిని విశ్వతోముఖున్
క్షీరసముద్రశాయిని వశీకృతమాయుని దివ్యకాయునిన్
సారతరార్థము ల్దెలిపి సత్కృపతో ననునేలు దేవునిం
గూరిమిమై భజింతుఁ దఱికుండనృసింహుని దూరితాంహునిన్.

16


క.

అలసూర్యాదినవగ్రహ
ములను బ్రజాపతుల యోగిముఖ్యులఁ ద్రిమతం
బుల నుద్ధరించుధన్యులఁ
దలఁతున్ మోక్షాభిలాషఁ దద్దయు వేడ్కన్.

17


కవిస్తుతి

సీ.

ఆదికవీశ్వరుం డైన వాల్మీకికి
        వ్యాసమౌనికిఁ గాళిదాసకవికి