నవమాశ్వాసము
137
తర్యామిన్ నిగమాత్మకావయవుఁ బద్మప్రాణబంధున్ గ్రియా
పర్యాయంబున జిత్తవీథి నిడి యప్పారుండు ఘోరంబుగన్.
క. తపమాచరించి పద్మిని, కపటపునిద్దురను కన్నుఁగవ మూయ దమిన్
నిపుణుండై కలజనకిన, యపు డలరఁగఁజేయు దొర రయంబున వచ్చెన్.
గీ. తటదుద్వక్షుజనంబులు పెటలిపడఁగ, చిటిలిపడగాయు కట్టెండశిఖల కతన
శరనిధులు వేడియనలంట పొరలిపొరలి, నిలకు డిగి సౌమ్యమూర్తియై నిలుచునంత.
క. భానునకు భక్తిని బృహ, ద్భానుం డెదిరికొనునట్ల ప్రణమిల్లి మహా
మౌనీంద్రుఁ డుత్తమతపో, జ్ఞానాధికుఁ డెదుఱ నిల్చి సన్నుతిఁ జేసెన్.
సీ. సాష్టాంగములు విబుధారాఢ్యునకు నీకు సప్తాశ్వునకు నమస్కారశతము
లలఘుకుండలకిరీటాధారికి బ్రణామార్చనల్ సకలాగమాత్మునకు
శరణంబు ధృతశంఖచక్రసాధనునకు నంజలిబంధ మబ్జాప్తునకును
నభివాదనము జగదవనవిహారికి మందేహవైరికి మంగళంబు
కర్మసాక్షికి నతులభాస్కరున కర్ఘ్య, పాద్యములు సన్నుతులు లోకబాంధవునకు
తిమిర తకు దండ మార్యమున కలరు, దోయిళులు దాసుఁడను నీకుఁ దోయజాప్త.
గీ. ననజబాంధవ నీపేరువాఁడ నే ప్ర, భాకరుండను నీవు ప్రభాకరుఁడవు
తగ దుపేక్షింప నాగమదానమున గృ, తార్థుఁ జేయుమటన్న నయ్యర్కుఁ డనియె.
క. ఓపరమతపోధన కృత, పాపంబులు దీర రంగపతి గరుణించున్
శ్రీపతికృప నాగమములు, నీపాల వసించు నన మునివరుం డనియెన్.
గీ. అయ్య పాపంబు లెందుల నణఁగుననివ, యజ్ఞదానతపంబుల నణఁగుననియె
యజ్ఞదానతపంబు లె ట్లంటివేని, మానసము వాక్కు కాయ కర్మంబు లనియె.
క. భూతద్రోహవిపర్జిత, మై తనరున్ ద్రికరణంబు లనఘాత్మక రెం
డై తోఁచుఁ జరాచరమై, భూతలమున దీర్థములు విభూతి దలిర్పన్.
గీ. జంగమము లైనతీర్థముల్ సత్పురుషులు, స్థావరము లైనతీర్థముల్ జగతి నుండు
తలఁపు నిరువాగు లైనతీర్థములు గలవు, మంగళప్రద మైన శ్రీరంగమునకు.
గీ. మదిఁ దపస్సిద్ధివలతేని మౌనినాథ, యొక్కట సునేత్రుఁడనుపక్షి యున్నదచట
దానిచే విద్య లొనఁగూడుగాని నీకు, నెందు నట్లున్న లేదది యెట్టులనిన.
సీ. అమ్మహాండజము విద్యార్థియై రంగేశు గొలిచి గైకొనియె నత్యలఘుమతిని
బహుదినంబులనుండి పాయఁ డాతిరుపతి యనిన నేరీతిఁ బ్రత్యక్షమయ్యె
రంగనాయకుఁ డేతెఱంగున పక్షికి నాగమంబు లొసంగె నానతిమ్ము
నావిని యెందునైన మహాత్ములగువారి తనువులె చూచి యి ట్లనఁగరాదు.
