134
శ్రీరంగమాహాత్మ్యము
వున నీమాట యలంఘ్యనీయమని దేవున్ రంగధామున్ మనం
బున భావించి నమస్కరించి విహగంబున్ జిత్రవాగ్వైఖరిన్.
సీ. ఆత్మ యానంద మవ్యయమకళంక మవ్యక్తంబు సత్య మనంత మాద్య
మీప్రకృతి సత్తు హేయమనీయ మనిత్య మప్రాప్యంబు నిందితంబు
జీవుఁడు బద్ధుఁ డస్థిరుఁ డాత్మ సుఖదుఃఖతుకర్మాదిసమేతుఁ డజ్ఞు
డొడల నిత్యమశుద్ధిజడమస్తిరోమరక్తత్వగాత్మకము వ్యర్థస్వరూప
మయ్యు నీమేనితో నాత్మ ప్రకృతి, ప్రకృతి యీశ్వరునంటి యేర్పరుప రాక
పాలు నీరును గలసినపగిది నుండు, గావున నసత్తు సత్తని గానిపించు.
గీ. రూపు చెడక శుభాశుభరూప మైన, గర్మబీజంబు విశ్వలాంగలము నందు
మొలుచు సంసారవృక్షము గలశరీరి, నావుబడి లేగయై కర్మమనుసరించు.
ఉ. ఎచ్చట నేమి హేతువుల నేక్రియ నెవ్వరిచేత నెప్పు డౌ
నచ్చట నట్టి హేతువుల నాక్రియ లందఱిచేత నప్పు డౌ
వొచ్చము లేదు కర్మఫల మొందక త్రోయగరాదు ధాతకున్
పచ్చని చేలదాల్పు నిరపాయుఁడు రంగవినోది దక్కఁగన్.
గీ. ఇట్టి లీలావిభూతిచే నెసఁగుచున్న, శేషశాయికి విశ్వసృష్టిప్రణాశ
నముల సంకల్పరూప మబ్జము జలంబు, నంటియును నంటనటు లుండు ననుచు బలికె.
క. శ్రీమద్రంగేశు మహో, ద్ధామున్ శ్రీరంగశబ్దతవినీలతనో
స్వామిన్ మాంపాహీ యనన్, తా మఱియుం గన్ను విచ్చి తత్కథ పలుకున్.
గీ. ఎన్నిదుఃఖంబు లెన్నిపే ళ్ళేన్నితనువు, లెన్నివావులు భోగంబులెన్ని యంద
ఱికిని దా తండ్రికొడు కిందఱికిని దొరయు, బంట నగుటెన్నిమారు లీబంధుతతికి.
క. ఈపాపాత్మతరంగము, తేపగ భవవార్థి దాటి తెఱఁగెఱుఁగనిచో
భూపాల పాతకాంతర, మేపట్టున గలదె బ్రోవ నితరుఁడు గలడే.
సీ. అజ్ఞానతిమిదాపహరణాంబురుహబంధుఁ డపరిచ్యుతుండు కళ్యాణశీల
తనుఁడు సర్వాధారమును సనాతనుఁడు పూర్ణుండును నణు వమృతుండు రంగ
మందిరస్థాయి నేమము నొసఁగు నొక్కట కలుషంబు లణచుఁ బుష్కరిణియొకటి
స్థలము రంగక్షేత్ర మిల నొక్కటియె తిరుకావేరియే నటుగాక కలదె
కాన నిచ్చోట తరలిపోఁ గాళ్ళు రాక, యున్నవాఁడను నీవేడుటొకటి యస్మ
దుత్తరం బొక్కటియునని దత్తరిలక, వినుము తెల్పెద నొకకథ జనవరేణ్య.
గీ. గర్గగోత్రోద్భవుఁడు ప్రభాకరుఁ డనంగ, యోగవిజ్ఞానసంపన్నుఁ డూర్ధ్వతేజుఁ
డన్నియు నెఱింగి బహువిద్య లభ్యసించి, యాగమములెల్లఁ గావలెనని తలంచె.
