120
శ్రీరంగమాహాత్మ్యము
షితులై కైవడి గట్టు చేరగలరో శ్రీవైష్ణవద్వాదశీ
వ్రత మేప్రొద్దును పాలుమానిన మునీంద్రా పల్కవే వన్యముల్.
గీ. అక్షయానంతకళ్యాణ మోక్షసౌఖ్య, ఫలద మేకాదశీస్వరూపంబు కర్మ
కలుషదూరంబు ద్వాదశీక్రమము సకల, కామితార్థప్రదంబు నకారణంబు.
మ. నిరతిం గైకొని యొక్కవిప్రుఁడలరున్ వేదవ్రతాఖ్యుండు పు
ష్కరనామోత్తర పద్మినీతటమహిన్ గన్గల్గి యచ్చోఁ బరా
శరశిష్యున్ సుతపోధనాఢ్యు ననఘున్ సన్మౌని మైత్రేయు తా
శరణంబొంది నమస్కరించి పరభిక్షాందేహివారంబునన్.
క. కట్టెదుట నిలువ నెవ్వఱ, విట్టి విచారమును దైన్యమేలా కలిగెన్
జిట్టాడవేల ననుగఁని, యిట్టాడగనేల యనిన యిట్లని పలికెన్.
గీ. స్నాయువిణ్మూత్రరక్తమాంసప్రవిష్ట, జంతుజా....రగోళసంసర్గములకు
సార మెఱుఁగక భవ్యార్థిఁ బడి తపించు, వారిఁగనియును నేనట్టివాఁడవనియు.
గీ. ఆశలును తివియలును వ్యాధు లనెడిముళ్ళు, గల యహంకృతి నిబిడాంధ కారకర్మ
కర్త నింద్రియజయకశాఖాతశుద్ధ, మానసాశ్వంబు దాటింపఁ గానలేక.
క. చిక్కుపడినాఁడ నీవే, దిక్కని శరణంది వేడ తిలకించి కృపా
దృక్కోణంబుల కనుఁగొని, యొక్కతెఱం గునికికెల్ల యుచితోక్తులకున్.
గీ. ఆత్మకూటస్థుఁ డన సాక్షి యనఁగ నిత్యుఁ, డన పరంజ్యోతి యన వాచ్యుఁ డగు ప్రధానుఁ
డనఁగ బ్రకృతిస్వరూపినా నమలజీఁవు, డతఁడు కారణ మతఁడు కార్యాత్మకుండు.
క. ఎండయు తిమిరము పైయివి, యొండొంటికిఁ గూడి రాశయుండియు నొకటై
యుండున్ జేతనుఁ డతఁడై, యుండి జడంబైన ప్రకృతి నొనరిన వేళన్.
గీ. ప్రకృతిసంసర్గమున తాను బహుశరీర, నాటకంబులు నటియించు చోట జీవి
ౙారు నానారువీకను నట్టిమమత, బుట్టుకొని పిశిరికాయపుర్వట్టు లణఁగు.
గీ. అరయ కార్పాసబీజంబునటుల యొక్కఁ, డైన సమస్తాకృతులనొందియలరు మృత్యు
మార్గతిమిరంబు విజ్ఞానమార్గదీప, కలన సుమనోరథుండు గావలయు జనుఁడు.
క. బైరాగివై మునుగు మునుహం, కారము శౌచంబు శాంతి గతి మౌనము శా
రీరపరిశోషితవ్రత, పారీణత లనఁగ జ్ఞానబహుసాధనముల్.
క. తలపఁగ యొకటి జూడుము, సులభోపాయముగ ననిన జూచితి దేవా
యిల వ్రతములలో నొక్కటి, తెలుపుము నిర్వాణదానధీకంబనఁగన్.
గీ. మార్గశిరశుద్ధనవమి నేమరక యుపవ, సించి మఱునాడు నీరాడి శ్రీనివాస
యేకాదశిని యాహారమును త్యజించి, ద్వాదశిని బారణ మొనర్పవలయు గాన.