తృతీయాశ్వాసము 107
యెట్లు వేగింతు నేరీతి నే సహింతు
నెవ్వరిని బంతుఁ గాంతపొం దెపుడు గాంతు. 126
చ. మదనునికేళిచే నెనసి మంచము డిగ్గి విలోలగాత్రియై
పదరఁగఁ జూచి నేఁ గరము పట్టి పునారతి కెచ్చరించినన్
వదలిననీవితో శిరము వంచి నిరాదరహాస మొప్పఁగా
మదనునియిల్ తళుక్కు మన మక్కువఁ బైకొనుకన్నె నెన్నెదన్. 127
సీ. అయ్య వచ్చె నటంచుఁ దొయ్యలు లెఱిఁగింపఁ
బదరి దిగ్గున లేచి యెదురుకొనును
చెలిమి న న్నిసుమంతసేపు చూడక యున్న
నావఁ ద్రావినజోక నటవటిల్లు
నెడ నేది విన్న నా నుడి యెలుంగో యంచు
నెరిబొమ్మ నిక్క మై మఱచి వినును
పౌరుషరతి నేలి బడలితివో యని
వలిపెచెంగావిపావడను విసరు
తే. నేను సంతోషమున నున్న నెంతొ చెలఁగు
నింత నే విన్ననై యున్న వంతఁ జెందు
నట్టి ప్రియురాలి నెడఁబాసినట్టితనకుఁ
జిన్నె లివి గావు ముందరనున్న వింక. 128
సీ. చుక్కలగమికాఁడు సూర్యుఁడై యుండునా
చెలిమోముతో మోముఁ జేర్చియున్న
విరులసరమ్ములు శరములై యుండునా
మెలఁతకన్ సన్నల మెలఁగుచున్న
జిలుకలపలుకులు ములుకులై యుండునా
విరిబోణిమాటలు వినుచు నున్నఁ
జిగురాకుతల్పముల్ చిచ్చులై యుండునా
చేడియపదసేవ సేయుచున్న
