మహాభారత తత్త్వ కథన సం. వ్యాక డశోత్తరే కాద కే; శుక్లపక్షే ప్రతిపది చండ ఇవ ఉద్భూత.. మాఘశుక్ల పతివడి కర్ణని షేక జన్మే త్యర్థః | "సౌ బాంధవభయా ద్బాలా గర్భం తం వినిగూహతీ ! భాగయామాస సుశో న చైనాం బుబు ధే జనః | నహీ 'తాం వేద నార్యన్యా కాచి తేయి కా మృతే | కన్యాపురగ తొం బాలాం నిఫుణం పరిరక్షణే ? తతః కాలేన సౌ గర్భం సుషువే వరవర్ణిసే | స్యైవ తస్య దేవస్య ప్రసాదా దమరప్రభమ్ 17 ) దీనికాంధ భారతము-- “సూర్యుండు ...గగనంబున కరిగి నంత బూర్వపక్షంబున చం దుండునుం బోలె గర్భంబున గమంబున ఘోవర్ధ సంబు నొం దుచు గర్భం బభివ్యక్తం బయ్యును ప్రభాకరు మహిమం జేసి లోక విదితంబు గాకుం డెం దత్ప్రకారంబు దూదికూతు రొక్క యెఱుంగు సీట్లు వర్ధిల్లుచుం బదియగు నొక్క నాటి నిళా సమయంబునం 'గన్యాంతః పురంబునందు, కొ మాసంబున దుకుం గనియె" ఈ గ్రంథము మాత్రము యథా మాతృక మనవచ్చును స్కృత భారతములో సంభవపర్వమున కర్ణుని యుత్పత్తి మాళము - చెప్పబడి వనపర్వములో విపులముగా గర్భధారణ గోపనసకాలప్రసవా దులు చెప్పబడినవి. కనుక సంస్కృత భారతములో సందర్భశుద్ధి కేమి యు లోపము లేదు. ఆంధ్ర భారతమందు షిరోధము గోచరింప నది యథా మాతృకముగానే యాంధీక రింపబడిన దని నిర్దుష్టమగు సంస్కృ తభారతముమీద దోష 'మా పొదింప బూనుట మంచిపని కాదు. పాఠ భేదములను జూ పెడి కుంభకోణపుమని కూడ నీవిషయమై పొఠ భీడ మును చూష లేదు. ఇక వారి మూడవ నిదర్శనము --
