పుట:మహాభారతతత్త్వ కథనము - ప్రథమ భాగము.pdf/120

వికీసోర్స్ నుండి
ఈ పుటను అచ్చుదిద్దలేదు

"కేషా మనుసు వం: సా. 4 న మగాం, ఆగ ఏవ జువిర్భూత : = క మరణరహిక, ప్రకాశ = . : - హం... సవరణత్యా నా కు నారు . ఆలా కనం తత్ = సత్యమోట్ : అగుడా - నూర్ = క మ క న శంకె, న 1 “ఆతీ ఎయ న సం బ్యాక్ సత్యం త్యారేణ చ పుషా ! యే భాజక వచనం "తేజం నాను నూ నేన బాధ్య త " వ్యా | అతీన్జియా = రహ్యా"; జతపనాసం వేద్యాః = ప్రత్యక్ష పూర్వకై రసుమానాదిభి రష్యగా హ్యాక్ ; భావా?" యే ఋషయః ఆవేణ= వ్యావహారికా డన్యేన; అలౌకిక సమా ఇరూపత పోల భైన చము =చ శస్పద్మ కేన యోగజవరేణ పశ్యంతి తేషాం నచనం అనుమాసేన అన్యపస్థి తేన అతీంది) యారే ప్రవర్తి తు మశ3 న చ న బాధ్యత ప్రత్యర్థః అనగా తపస్సు చే క్షీణించిన చిత్త దోషములు కలిగి, అనావృత జ్ఞానసంపన్నులైన యోగులకు గలుగు అతి తానాగతజ్ఞానము అస్మదా దివ్రత్యశము పంటి దే. పఋషులు అతీంద్రియ పదార్థములను 'యోగ శక్తి రూపమైన ఆర్ష జ్ఞానముచే గ్రహించు చుచుండిరో వారి హక్కులు అవ్యవస్థీతములై నట్టియు, సతీంది యపదార్థముల యెడ నుపయోగింప నట్టియు నూహాలచే బాధితములు కానేగవు. అని భావము. అవ్యవస్థతములగు తోసి వేయరాదని బోధింపబడినది. ఈ యజ్ఞానమును గూర్చి వై శేషిక దర్శన మీట్లు చెప్పు aణ వచనములను సేతములగు మన యూహలచే